Enkele excerpten van dit lezenswaardige essay van Helen Andrews.
Alles wat je als “wokeness” beschouwt houdt in dat het vrouwelijke boven het mannelijke wordt geprioriteerd: empathie boven rationaliteit, veiligheid boven risico, cohesie boven competitie.
Vrouwelijke groepsdynamiek geeft de voorkeur aan consensus en samenwerking. Mannen commanderen elkaar maar vrouwen kunnen alleen suggereren en overtuigen. Elke kritiek of negatieve emotie, als deze per se moet worden geuit, moet worden begraven onder lagen van complimenten. De uitkomst van een discussie is minder belangrijk dan het feit dát er een discussie heeft plaatsgevonden en dat iedereen eraan heeft deelgenomen. Het belangrijkste sekseverschil in groepsdynamiek is de houding tegenover conflict. Kortom, mannen voeren conflicten openlijk, terwijl vrouwen hun vijanden heimelijk ondermijnen of buitensluiten.
Vrouwelijke groepsdynamiek geeft de voorkeur aan consensus en samenwerking. Mannen commanderen elkaar maar vrouwen kunnen alleen suggereren en overtuigen. Elke kritiek of negatieve emotie, als deze per se moet worden geuit, moet worden begraven onder lagen van complimenten. De uitkomst van een discussie is minder belangrijk dan het feit dát er een discussie heeft plaatsgevonden en dat iedereen eraan heeft deelgenomen. Het belangrijkste sekseverschil in groepsdynamiek is de houding tegenover conflict. Kortom, mannen voeren conflicten openlijk, terwijl vrouwen hun vijanden heimelijk ondermijnen of buitensluiten.
De Grote Feminisering is werkelijk ongekend. Andere beschavingen hebben vrouwen stemrecht gegeven, hen eigendomsrechten verleend of hen de tronen van rijken laten erven. Geen enkele beschaving in de menselijke geschiedenis heeft ooit geëxperimenteerd met vrouwen zoveel vitale instituties van onze samenleving te laten controleren, van politieke partijen tot universiteiten tot onze grootste bedrijven. Zelfs waar vrouwen niet de topposities bezetten, zetten vrouwen de toon in deze organisaties, zó dat een mannelijke CEO moet opereren binnen de grenzen die door zijn HR-VP zijn vastgesteld. We gaan ervan uit dat deze instellingen zullen blijven functioneren onder deze volledig nieuwe omstandigheden. Maar waarop is die aanname gebaseerd?
Het probleem is niet dat vrouwen minder getalenteerd zijn dan mannen of zelfs dat vrouwelijke interactiemodi in objectieve zin inferieur zijn. Het probleem is dat vrouwelijke interactiemodi niet goed geschikt zijn voor het bereiken van de doelen van veel grote instituties. Je kunt een academische wereld hebben die meerderheid vrouwelijk is, maar die zal (zoals afdelingen met een vrouwenmeerderheid in de universiteiten van vandaag al zijn) georiënteerd zijn op andere doelen dan open debat en de ongebreidelde zoektocht naar waarheid. En als je academische wereld niet naar waarheid zoekt — wat heb je er dan aan? Als je journalisten geen stekelige individualisten zijn die het niet erg vinden mensen te vervreemden — wat heb je dan aan hen? Als een bedrijf zijn vrijbuitersmentaliteit verliest en een gefeminiseerde, naar binnen gerichte bureaucratie wordt — zal het dan niet stagneren?
