Dieper en meer brandend actueel in ons land is de tweede uitdaging voor het hele christendom waarover ik wil spreken: de context van de geseculariseerde wereld waarin wij als christenen vandaag moeten leven en getuigen van ons geloof. De afwezigheid van God in onze samenleving wordt steeds beklemmender, de geschiedenis van zijn openbaring waarover de Schrift ons vertelt lijkt zich af te spelen in een steeds verder verleden. Moeten we toegeven aan de druk van de secularisatie, modern worden door het geloof te verwateren? Natuurlijk moet het geloof vandaag opnieuw worden doordacht en vooral opnieuw worden beleefd, zodat het tegenwoordig wordt. Maar het is niet de verwatering van het geloof die helpt, maar alleen het volledig beleven ervan in onze tijd. Dit is een centrale oecumenische taak waarbij wij elkaar moeten helpen: dieper en levendiger geloven. Het is niet de tactiek die ons redt, die het christendom redt, maar een nieuw overdacht en nieuw beleefd geloof, waardoor Christus en met hem de levende God deze wereld van ons binnentreedt. Zoals de martelaren in de nazitijd ons tot elkaar brachten en de grote eerste oecumenische opening tot stand brachten, zo is ook vandaag het van binnenuit geleefde geloof in een geseculariseerde wereld de sterkste oecumenische kracht die ons tot elkaar brengt, tot eenheid in de ene Heer. En daarom vragen wij Hem dat wij ons geloof opnieuw leren beleven en dat wij dan één worden.
Paus Benedictus XVI te Erfurt, 23 september 2011
