Het woord ‘cultuur’ komt van het Latijnse ‘cultus’, wat ‘versieren’, ‘eren’ of ‘aanbidden’ kan betekenen, of ook ‘zorgen’ of ‘zorgen voor’. Deze etymologische oorsprong laat zien dat de band tussen ware religie en ware cultuur niet zo los is als sommige vormen van moderniteit ons willen doen geloven.
Er kan geen menselijke cultuur bestaan zonder aanbidding: zowel het leven van het individu als dat van de samenleving moet gericht zijn op het eren en nastreven van iets als het hoogste goed en het ultieme middel om dat te bereiken. In de mate waarin individuen en samenlevingen er niet in slagen de deugd van religie te bevorderen door zich te richten op het goddelijke geloof en de goddelijke wet, moet één van de ondeugden tegen religie aan het werk zijn. De ondeugd door gebrek, ongeloof, is gebaseerd op een ontkenning en kan zich dus niet effectief verspreiden. De ondeugd door overdaad, bijgeloof, en meer specifiek afgoderij, vult dus de leegte en biedt een pseudoreligieuze richting en basis voor een goddeloze cultuur.
