zondag, mei 31, 2009
vrijdag, mei 29, 2009
Eurabia Has A Capital: Rotterdam
Rotterdam "a city that, perhaps even more than Amsterdam, embodies the tragedy of Holland."
"Our use of freedom has turned back against us, it is a process of self-Islamization." Lees meer hier
"Our use of freedom has turned back against us, it is a process of self-Islamization." Lees meer hier
zaterdag, mei 23, 2009
The relativism in Obama’s speech
There are many questions that can be raised regarding Obama’s speech if we look beyond what sounds pleasant to us, beyond what we - too often perhaps - have become accustomed to when participating in contemporary culture. Pleas for dialogue, cooperation, for “finding common ground” etc., so often iterated by political and religious leaders, are, when separated from the truth and the good, only in appearance a blessing. In reality, they disguise and drown out the voice of truth. And what is the ultimate strategy for disguising the voice of truth in a culture, failing to question itself and longing to hear only pleasant words? Subtle accusations that the truth “demonizes”, that it is insensitive to “heart-wrenching” decisions, that it operates on “parochial principles”, that it is a matter of “passions”, ultimately of “self-righteousness”. And who, living in a democracy, under the rule of emotions, would want to be guilty of these accusations?
So what does Obama actually want? In order to find out what someone wants, one must presuppose that he’s working on the basis of an intelligible logic; and this is precisely what Obama fails to do. On the one hand he rightly criticizes a materialistic and utilitarian worldview where “the strong too often dominate the weak”, but at the same time he fails to see who is the weakest of them all. One the one hand he talks about changing people’s lives and he describes touching their hearts and minds as our “highest calling”, but at the same time fails to hear the call of the unborn to live, fails to see how abortion is not about change or about reaching out to others but about destruction. We must remember that, as Pope Benedict has said, “to say that we love God becomes a lie if we are closed to our neighbour or hate him altogether” (Deus caritas est, n. 16).
How is it possible, one might ask, that such apparent contradictions can be put forward? Under the superficial –but apparently effective - disguise of rhetoric and pleasant words lies a more fundamental reason. “The ultimate irony of faith is that it necessarily admits doubt”. Under the lure of carefully crafted sentences and comfortable words lies nothing more than another instance of postmodern relativism. As Aquinas reminds us, in the case of doubt it is always possible that the opposite is also true. When much is said but in the opposite is done – as in Obama’s policies – the voice of faith is merely another opinion, an opportunity “to continue the moral and spiritual debate”. But, if the question of truth is put aside, if even the believer in the eyes of Obama doesn’t “know with certainty what God has planned for us or what He asks of us”, if the ‘God’ of Obama is an undecipherable X planning and asking in front of a deaf-mute crowd, then what is the purpose of this seemingly lofty idea of continuous moral and spiritual debate? What is the purpose of having “confidence in the values with which you've been raised and educated”, of holding “firm to your faith and allow it to guide you on your journey”, when one must embrace these values and faith as nothing but a mere opinion? The list of criminals and racists that held on to the values in which they had been raised, supported by what they thought was their faith, is endless; indeed Obama’s presidency is dependent upon the falseness of his own appeal.
But then again –and here Obama is logical- faced with such a ‘God’, our “highest calling” can only be a horizontal humanism of social justice. Even then, however, what does Obama propose as a rule? The rule of reason, based on universal principles and not on parochial principles (believers’ principles): “the Golden Rule: the call to treat one another as we wish to be treated. The call to love. To serve. To do what we can to make a difference in the lives of those with whom we share the same brief moment on this Earth.” Who wishes to be treated as a burden, an inconvenience, disposable matter? Isn’t the most crucial difference the one between life and death? Isn’t service to the weakest, to those who cry out for love, the ultimate response?
Indeed in a Catholic university and a society which honors such ambiguous, relativistic views, “all things are possible”.
Jörgen Vijgen teaches philosophy at the seminaries of the dioceses of Haarlem-Amsterdam, Roermond and 's-Hertogenbosch (Netherlands).
So what does Obama actually want? In order to find out what someone wants, one must presuppose that he’s working on the basis of an intelligible logic; and this is precisely what Obama fails to do. On the one hand he rightly criticizes a materialistic and utilitarian worldview where “the strong too often dominate the weak”, but at the same time he fails to see who is the weakest of them all. One the one hand he talks about changing people’s lives and he describes touching their hearts and minds as our “highest calling”, but at the same time fails to hear the call of the unborn to live, fails to see how abortion is not about change or about reaching out to others but about destruction. We must remember that, as Pope Benedict has said, “to say that we love God becomes a lie if we are closed to our neighbour or hate him altogether” (Deus caritas est, n. 16).
How is it possible, one might ask, that such apparent contradictions can be put forward? Under the superficial –but apparently effective - disguise of rhetoric and pleasant words lies a more fundamental reason. “The ultimate irony of faith is that it necessarily admits doubt”. Under the lure of carefully crafted sentences and comfortable words lies nothing more than another instance of postmodern relativism. As Aquinas reminds us, in the case of doubt it is always possible that the opposite is also true. When much is said but in the opposite is done – as in Obama’s policies – the voice of faith is merely another opinion, an opportunity “to continue the moral and spiritual debate”. But, if the question of truth is put aside, if even the believer in the eyes of Obama doesn’t “know with certainty what God has planned for us or what He asks of us”, if the ‘God’ of Obama is an undecipherable X planning and asking in front of a deaf-mute crowd, then what is the purpose of this seemingly lofty idea of continuous moral and spiritual debate? What is the purpose of having “confidence in the values with which you've been raised and educated”, of holding “firm to your faith and allow it to guide you on your journey”, when one must embrace these values and faith as nothing but a mere opinion? The list of criminals and racists that held on to the values in which they had been raised, supported by what they thought was their faith, is endless; indeed Obama’s presidency is dependent upon the falseness of his own appeal.
But then again –and here Obama is logical- faced with such a ‘God’, our “highest calling” can only be a horizontal humanism of social justice. Even then, however, what does Obama propose as a rule? The rule of reason, based on universal principles and not on parochial principles (believers’ principles): “the Golden Rule: the call to treat one another as we wish to be treated. The call to love. To serve. To do what we can to make a difference in the lives of those with whom we share the same brief moment on this Earth.” Who wishes to be treated as a burden, an inconvenience, disposable matter? Isn’t the most crucial difference the one between life and death? Isn’t service to the weakest, to those who cry out for love, the ultimate response?
Indeed in a Catholic university and a society which honors such ambiguous, relativistic views, “all things are possible”.
Jörgen Vijgen teaches philosophy at the seminaries of the dioceses of Haarlem-Amsterdam, Roermond and 's-Hertogenbosch (Netherlands).
maandag, mei 18, 2009
Obama aan de Notre Dame Universiteit 17 mei 2009
Voor de tekst en video zie hier
Enkele gedachten
Na de gebruikelijke lofbetuigingen en grappen aan het begin, volgt de kern van zijn verhaal.
De uitdaging in de 21e eeuw is “to find a way to live together as one human family”. Daarvoor is samenwerking en begrip nodig en het vinden van “common ground” “Part of the problem, of course, lies in the imperfections of man - our selfishness, our pride, our stubbornness, our acquisitiveness, our insecurities, our egos; all the cruelties large and small that those of us in the Christian tradition understand to be rooted in original sin. We too often seek advantage over others. We cling to outworn prejudice and fear those who are unfamiliar. Too many of us view life only through the lens of immediate self-interest and crass materialism; in which the world is necessarily a zero-sum game. The strong too often dominate the weak [Laten we er dan consequenties aan verbinden, want wie is de zwakste?], and too many of those with wealth and with power find all manner of justification for their own privilege in the face of poverty and injustice. And so, for all our technology and scientific advances, we see around the globe violence and want and strife that would seem sadly familiar to those in ancient times.”
…
“The question, then, is how do we work through these conflicts? Is it possible for us to join hands in common effort? As citizens of a vibrant and varied democracy, how do we engage in vigorous debate? How does each of us remain firm in our principles, and fight for what we consider right, without demonizing [hier komt het] those with just as strongly held convictions on the other side? Nowhere do these questions come up more powerfully than on the issue of abortion.”
Hij vertelt dan het verhaal van een dokter die hem schreef dat hij geagiteerd was door een uitspraak op Obama’s website gedurende de campagne, nl. dat Obama zou bestrijden "right-wing ideologues who want to take away a woman's right to choose." Het antwoord van de dokter luidt: "I do not ask at this point that you oppose abortion, only that you speak about this issue in fair-minded words."
Het antwoord van Obama: “ I didn't change my position, but I did tell my staff to change the words on my website.” En hij bad die avond dat hij dezelfde vooronderstelling van goede wil bij de anderen die deze dokter betoond had, ook zou betonen. “when we open our hearts and our minds to those who may not think like we do or believe what we do - that's when we discover at least the possibility of common ground. That's when we begin to say, "Maybe we won't agree on abortion, but we can still agree that this is a heart-wrenching decision for any woman to make, with both moral and spiritual dimensions.[Dit zal niemand ontkennen; niemand minder dan Johannes Paulus II spreekt hierover in Evangelium vitae en de Kerk staat personen met woord en daad bij in deze beslissingen. Insinueren dat pro-lifers van dit geheel een karikatuur maken (zie onder) is leugenachtig]
So let's work together to reduce the number of women seeking abortions by reducing unintended pregnancies, and making adoption more available, and providing care and support for women who do carry their child to term. Let's honor the conscience of those who disagree with abortion, and draft a sensible conscience clause, and make sure that all of our health care policies are grounded in clear ethics and sound science, as well as respect for the equality of women." [Maar hoe is “clear ethics” mogelijk wanneer uiteindelijk, zoals hij later beweert, alles berust op twijfel]
Obama vervolgt door te zeggen dat “at some level, the views of the two camps are irreconcilable. Each side will continue to make its case to the public with passion and conviction. But surely we can do so without reducing those with differing views to caricature.” [Wie ooit foto’s en video’s gezien heeft van het leven in de moederschoot, weet maar al te goed dat het leven geen karikatuur is. Maar over de inhoud dient voor Obama niet gepraat te worden want beide posities zijn toch onverzoenbaar; dus dan maar netjes met elkaar omgaan]
Deze traditie van samenwerking en begrip voor anderen zou dan volgens Obama kenmerkend zijn voor de Notre Dame traditie en de katholieke traditie in het algemeen.
Hij gaat verder het verhaal over zijn sociaal werk in Chicago ten tijde van kardinaal Joseph Bernardin “unafraid to speak his mind on moral issues …. And yet, he was congenial and gentle in his persuasion, always trying to find common ground.” [En steeds weer de tegenstelling maken tussen theorie en praktijk maar je kunt over de moraal niet onderhandelen, goed en kwaad, waar en vals zijn absoluutheden.]
My heart and mind were touched by the words and deeds of the men and women I worked alongside with in Chicago. And I'd like to think that we touched the hearts and minds of the neighborhood families whose lives we helped change. For this, I believe, is our highest calling. [Hiertegenover stel ik Deus caritas est nr. 16: Het is de onlosmakelijke band tussen liefde tot God en naastenliefde die [in de eerste Brief van Johannes] wordt onderstreept. Die twee horen zo nauw bij elkaar dat de mens liegt als hij zegt dat hij God liefheeft terwijl hij zich afsluit voor zijn naaste of deze zelfs haat.]
…
In this world of competing claims about what is right and what is true, have confidence in the values with which you've been raised and educated. Be unafraid to speak your mind when those values are at stake. Hold firm to your faith and allow it to guide you on your journey. [De grootste misdadigers zullen dit beamen; ook zij zijn trouw gebleven aan de waarden van hun opvoeding en hebben vastgehouden aan hun geloof. Voor iemand van het intellectuele kaliber als Obama, tenminste dat beweert de media, is dit een zeer zwakke redenering want je kunt ze gebruiken tegen alles wat Obama belangrijk vindt] Stand as a lighthouse.
But remember too that the ultimate irony of faith is that it necessarily admits doubt. It is the belief in things not seen. It is beyond our capacity as human beings to know with certainty what God has planned for us or what He asks of us, and those of us who believe must trust that His wisdom is greater than our own. [Hier komt de aap uit de mouw, hier komt de protestant en relativist Obama (of de mainstream ‘katholiek’) naar voren: geloof is altijd twijfel, maar bij de twijfel geldt dat het tegenovergestelde ook waar kan zijn. Voor de katholiek echter is het geloof een zekerheid en maken, zoals kardinaal Newman zei, duizend moeilijkheden nog geen twijfel. Voor Obama hebben geloof en moraal niets meer van doen met waarheid, behalve als je de grootste gemene deler van de opinies van mensen waar noemt. God is voor Obama blijkbaar een ongrijpbare X, maar zeker geen mensgeworden God want in Christus zien we Gods plan voor ons, weten we wat God van ons vraagt]
This doubt should not push us away from our faith. But it should humble us. It should temper our passions, and cause us to be wary of self-righteousness. [Dus vragen dat de waardigheid van het leven beschermd wordt is maar een 'passie', is eigengereidheid?! This works both ways and than what...?]It should compel us to remain open, and curious, and eager to continue the moral and spiritual debate [Alles is debat; alsof een koffiekrans het antwoord is!] that began for so many of you within the walls of Notre Dame. And within our vast democracy, this doubt should remind us to persuade through reason, through an appeal whenever we can to universal rather than parochial principles, and most of all through an abiding example of good works, charity, kindness, and service that moves hearts and minds. [Bedoelt Obama hier werkelijk dat overtuigingen, geloof eng en bekrompen zijn tegenover de rede die universeel is omdat wij allen redelijke wezens zijn. Niet echt een positieve visie op het geloof! Maar velen, ook gelovigen en katholieken, bejubelen hem.]
For if there is one law that we can be most certain of, it is the law that binds people of all faiths and no faith together. It is no coincidence that it exists in Christianity and Judaism; in Islam and Hinduism; in Buddhism and humanism. It is, of course, the Golden Rule - the call to treat one another as we wish to be treated. The call to love. To serve. To do what we can to make a difference in the lives of those with whom we share the same brief moment on this Earth. [En is niet het belangrijkste verschil dat je maakt, het ontzeggen van het leven; behandel de ander zoals jij wilt behandeld worden, maar wie wil er in de moederschoot geaborteerd worden? Uw logica, Obama, is compleet contradictorisch. De ander “dienen” maar je geeft de ander niet eens de kans]
…And when that happens - when people set aside their differences to work in common effort toward a common good; when they struggle together, and sacrifice together, and learn from one another - all things are possible. [Voor de zoveelste keer dezelfde retoriek, hetzelfde ongefundeerd optimisme: alles is mogelijk, als je maar gelooft maar in wat of wie? De wat-vraag, de wie-vraag stellen is verwijzen naar inhoud, naar het wezen, naar een persoon, een Persoon.]
Kortom, de gebruikelijk mix van retoriek, ongeldige argumenten, zwakke redeneringen en een plat humanisme.
Ik besluit met het commentaar van de thomist Ralph McInerny, zelf meer dan 50 jaar verbonden aan Notre Dame: "No one will note nor long remember what Barack Obama says on the occasion. Who listens to commencement addresses? But the Lady atop the golden dome, recalling the flight into Egypt, will exhibit one of her many titles: She who weeps."
Enkele gedachten
Na de gebruikelijke lofbetuigingen en grappen aan het begin, volgt de kern van zijn verhaal.
De uitdaging in de 21e eeuw is “to find a way to live together as one human family”. Daarvoor is samenwerking en begrip nodig en het vinden van “common ground” “Part of the problem, of course, lies in the imperfections of man - our selfishness, our pride, our stubbornness, our acquisitiveness, our insecurities, our egos; all the cruelties large and small that those of us in the Christian tradition understand to be rooted in original sin. We too often seek advantage over others. We cling to outworn prejudice and fear those who are unfamiliar. Too many of us view life only through the lens of immediate self-interest and crass materialism; in which the world is necessarily a zero-sum game. The strong too often dominate the weak [Laten we er dan consequenties aan verbinden, want wie is de zwakste?], and too many of those with wealth and with power find all manner of justification for their own privilege in the face of poverty and injustice. And so, for all our technology and scientific advances, we see around the globe violence and want and strife that would seem sadly familiar to those in ancient times.”
…
“The question, then, is how do we work through these conflicts? Is it possible for us to join hands in common effort? As citizens of a vibrant and varied democracy, how do we engage in vigorous debate? How does each of us remain firm in our principles, and fight for what we consider right, without demonizing [hier komt het] those with just as strongly held convictions on the other side? Nowhere do these questions come up more powerfully than on the issue of abortion.”
Hij vertelt dan het verhaal van een dokter die hem schreef dat hij geagiteerd was door een uitspraak op Obama’s website gedurende de campagne, nl. dat Obama zou bestrijden "right-wing ideologues who want to take away a woman's right to choose." Het antwoord van de dokter luidt: "I do not ask at this point that you oppose abortion, only that you speak about this issue in fair-minded words."
Het antwoord van Obama: “ I didn't change my position, but I did tell my staff to change the words on my website.” En hij bad die avond dat hij dezelfde vooronderstelling van goede wil bij de anderen die deze dokter betoond had, ook zou betonen. “when we open our hearts and our minds to those who may not think like we do or believe what we do - that's when we discover at least the possibility of common ground. That's when we begin to say, "Maybe we won't agree on abortion, but we can still agree that this is a heart-wrenching decision for any woman to make, with both moral and spiritual dimensions.[Dit zal niemand ontkennen; niemand minder dan Johannes Paulus II spreekt hierover in Evangelium vitae en de Kerk staat personen met woord en daad bij in deze beslissingen. Insinueren dat pro-lifers van dit geheel een karikatuur maken (zie onder) is leugenachtig]
So let's work together to reduce the number of women seeking abortions by reducing unintended pregnancies, and making adoption more available, and providing care and support for women who do carry their child to term. Let's honor the conscience of those who disagree with abortion, and draft a sensible conscience clause, and make sure that all of our health care policies are grounded in clear ethics and sound science, as well as respect for the equality of women." [Maar hoe is “clear ethics” mogelijk wanneer uiteindelijk, zoals hij later beweert, alles berust op twijfel]
Obama vervolgt door te zeggen dat “at some level, the views of the two camps are irreconcilable. Each side will continue to make its case to the public with passion and conviction. But surely we can do so without reducing those with differing views to caricature.” [Wie ooit foto’s en video’s gezien heeft van het leven in de moederschoot, weet maar al te goed dat het leven geen karikatuur is. Maar over de inhoud dient voor Obama niet gepraat te worden want beide posities zijn toch onverzoenbaar; dus dan maar netjes met elkaar omgaan]
Deze traditie van samenwerking en begrip voor anderen zou dan volgens Obama kenmerkend zijn voor de Notre Dame traditie en de katholieke traditie in het algemeen.
Hij gaat verder het verhaal over zijn sociaal werk in Chicago ten tijde van kardinaal Joseph Bernardin “unafraid to speak his mind on moral issues …. And yet, he was congenial and gentle in his persuasion, always trying to find common ground.” [En steeds weer de tegenstelling maken tussen theorie en praktijk maar je kunt over de moraal niet onderhandelen, goed en kwaad, waar en vals zijn absoluutheden.]
My heart and mind were touched by the words and deeds of the men and women I worked alongside with in Chicago. And I'd like to think that we touched the hearts and minds of the neighborhood families whose lives we helped change. For this, I believe, is our highest calling. [Hiertegenover stel ik Deus caritas est nr. 16: Het is de onlosmakelijke band tussen liefde tot God en naastenliefde die [in de eerste Brief van Johannes] wordt onderstreept. Die twee horen zo nauw bij elkaar dat de mens liegt als hij zegt dat hij God liefheeft terwijl hij zich afsluit voor zijn naaste of deze zelfs haat.]
…
In this world of competing claims about what is right and what is true, have confidence in the values with which you've been raised and educated. Be unafraid to speak your mind when those values are at stake. Hold firm to your faith and allow it to guide you on your journey. [De grootste misdadigers zullen dit beamen; ook zij zijn trouw gebleven aan de waarden van hun opvoeding en hebben vastgehouden aan hun geloof. Voor iemand van het intellectuele kaliber als Obama, tenminste dat beweert de media, is dit een zeer zwakke redenering want je kunt ze gebruiken tegen alles wat Obama belangrijk vindt] Stand as a lighthouse.
But remember too that the ultimate irony of faith is that it necessarily admits doubt. It is the belief in things not seen. It is beyond our capacity as human beings to know with certainty what God has planned for us or what He asks of us, and those of us who believe must trust that His wisdom is greater than our own. [Hier komt de aap uit de mouw, hier komt de protestant en relativist Obama (of de mainstream ‘katholiek’) naar voren: geloof is altijd twijfel, maar bij de twijfel geldt dat het tegenovergestelde ook waar kan zijn. Voor de katholiek echter is het geloof een zekerheid en maken, zoals kardinaal Newman zei, duizend moeilijkheden nog geen twijfel. Voor Obama hebben geloof en moraal niets meer van doen met waarheid, behalve als je de grootste gemene deler van de opinies van mensen waar noemt. God is voor Obama blijkbaar een ongrijpbare X, maar zeker geen mensgeworden God want in Christus zien we Gods plan voor ons, weten we wat God van ons vraagt]
This doubt should not push us away from our faith. But it should humble us. It should temper our passions, and cause us to be wary of self-righteousness. [Dus vragen dat de waardigheid van het leven beschermd wordt is maar een 'passie', is eigengereidheid?! This works both ways and than what...?]It should compel us to remain open, and curious, and eager to continue the moral and spiritual debate [Alles is debat; alsof een koffiekrans het antwoord is!] that began for so many of you within the walls of Notre Dame. And within our vast democracy, this doubt should remind us to persuade through reason, through an appeal whenever we can to universal rather than parochial principles, and most of all through an abiding example of good works, charity, kindness, and service that moves hearts and minds. [Bedoelt Obama hier werkelijk dat overtuigingen, geloof eng en bekrompen zijn tegenover de rede die universeel is omdat wij allen redelijke wezens zijn. Niet echt een positieve visie op het geloof! Maar velen, ook gelovigen en katholieken, bejubelen hem.]
For if there is one law that we can be most certain of, it is the law that binds people of all faiths and no faith together. It is no coincidence that it exists in Christianity and Judaism; in Islam and Hinduism; in Buddhism and humanism. It is, of course, the Golden Rule - the call to treat one another as we wish to be treated. The call to love. To serve. To do what we can to make a difference in the lives of those with whom we share the same brief moment on this Earth. [En is niet het belangrijkste verschil dat je maakt, het ontzeggen van het leven; behandel de ander zoals jij wilt behandeld worden, maar wie wil er in de moederschoot geaborteerd worden? Uw logica, Obama, is compleet contradictorisch. De ander “dienen” maar je geeft de ander niet eens de kans]
…And when that happens - when people set aside their differences to work in common effort toward a common good; when they struggle together, and sacrifice together, and learn from one another - all things are possible. [Voor de zoveelste keer dezelfde retoriek, hetzelfde ongefundeerd optimisme: alles is mogelijk, als je maar gelooft maar in wat of wie? De wat-vraag, de wie-vraag stellen is verwijzen naar inhoud, naar het wezen, naar een persoon, een Persoon.]
Kortom, de gebruikelijk mix van retoriek, ongeldige argumenten, zwakke redeneringen en een plat humanisme.
Ik besluit met het commentaar van de thomist Ralph McInerny, zelf meer dan 50 jaar verbonden aan Notre Dame: "No one will note nor long remember what Barack Obama says on the occasion. Who listens to commencement addresses? But the Lady atop the golden dome, recalling the flight into Egypt, will exhibit one of her many titles: She who weeps."
maandag, mei 11, 2009
Pius XII, Paulus VI en Benedictus XVI
Nu paus Benedictus het Heilig Land betreedt, is het goed om te lezen wat Zijn Voorganger Paulus VI tijdens diens reis in 1964 zei over de nagedachtenis van paus Pius XII
Paulus VI, 4 januari 1964, Israël
"De Kerk houdt waarlijk van iedereen.
Onze grote Voorganger Pius XII heeft dit met kracht en herhaaldelijk bevestigd gedurende het laatste mondiaal conflict en geheel de wereld weet wat hij gedaan heeft voor de bescherming en het welzijn van allen die zich in moeilijkheden bevonden, zonder enig onderscheid.
En nochtens, zoals u weet, heeft men verdenkingen en zelfs beschuldigingen willen opwerpen aan het adres van de nagedachtenis van deze grote Paus. Wij zijn verheugd om de gelegenheid te hebben om op deze dag en deze plaats te bevestigen: niets is meer onrechtvaardig dan deze aanval op zulk een eerbiedwaardige figuur.
Zij die, zoals Wij, deze bewonderenswaardige ziel van dichtbij gekend hebben, weten tot waar zijn gevoeligheid, zijn medeleven voor het menselijk lijden, zijn moed en zijn verfijndheid van het hart kon gaan.
Dit wisten zij ook, die na de oorlog, met tranen in de ogen, naar hem toekwamen om hem te bedanken dat hij hun leven gered had. Waarlijk, in navolging van Hem die hij hier representeert, wil de Paus niets anders dan het waarlijk goede voor alle mensen."
Origineel (Bron: www.vatican.va)
L’Eglise, en effet, les aime également tous.
Notre grand Prédécesseur Pie XII l’affirma avec force, et à maintes reprises, au cours du dernier conflit mondial, et tout le monde sait ce qu’il a fait pour la défence et le salut de tous ceux qui étaient dans l’épreuve, sans aucune distinction. Et pourtant, vous le savez, on a voulu jeter des soupçons, et même des accusations contre la mémoire de ce grand Pontife. Nous sommes heureux d’avoir l’occasion de l’affirmer en ce jour et en ce lieu: rien de plus injuste que cette atteinte à une aussi vénérable mémoire.
Ceux qui ont, comme Nous, connu de près cette âme admirable, savent jusqu’où pouvaient aller sa sensibilité, sa compassion aux souffrances humaines, son courage, sa délicatesse de coeur.
Ils le savaient bien aussi ceux qui, au lendemain de la guerre, vinrent, les larmes aux yeux, le remercier de leur avoir sauvé la vie. Vraiment, à l’exemple de Celui qu’il représente ici-bas, le Pape ne désire rien tant que le bien véritable de tous les hommes.
Vaticanum II: Breuk of continuïteit?
Deze vraag is het onderwerp van een congres dat deze week doorgaat te Toulouse, georganiseerd door de Revue thomiste et l’Institut Saint-Thomas d’Aquin. Voor zij die zoals wij verhinderd zijn, is het wachten op de acta die zullen verschijnen in het tijdschrift Revue Thomiste.
Om ons te herinneren wat we zullen missen, is hier het programma:
"Propos : Notre colloque se propose de réfléchir sur la manière dont le courant théologique issu de saint Thomas d’Aquin peut concourir à une Réception de Vatican II qui honore le concile comme un acte de Tradition vivante. Il s’agit de souligner à la fois l’aspect « mémoire » et l’aspect « nouveauté » de cet enseignement majeur du Magistère au XXe siècle. C’est l’exigence que le pape Benoît XVI indiquait aux théologiens dans son discours à la Curie romaine du 22 décembre 2005 quand il proposait de distinguer l’« herméneutique de la continuité » et l’« herméneutique de la rupture »."
Vendredi 15 mai 2009 (matin)
Introduction et historiographie
- 9h : T.-D. Humbrecht, o.p. : Interpréter l’herméneutique
- 9h40 : A. Laffay, o.p. : Vatican II et le journal La Croix
- 10h15 : H. Donneaud, o.p. : Les choix herméneutiques de la revue Concilium
- 11h20 : L. Perrin : La réception de Vatican II par l’École de Bologne
- 12h : Repas
Vendredi 15 mai 2009 (après-midi)
Théologie fondamentale et dogme
- 14h : G. Narcisse, o.p. : Herméneutique de la Tradition
- 14h40 : E. Durand, o.p. : Intégration de l’histoire dans l’énoncé dogmatique
- 15h15 : F. Frost : Développement dogmatique et herméneutique
- 16h20 : F. Daguet, o.p. : Le dialogue interreligieux
- 18h : Messe aux Jacobins
VENDREDI SOIR
Conférence publique de J.-M. Garrigues, o.p. 20h30 - 21h30
- Vatican II et la liturgie : l’Église comme sujet intégral de la liturgie
Samedi 16 mai 2009 (matin)
Théologie morale
- 9h : L.-T. Somme, o.p. : La conscience morale à Vatican II et dans le magistère postérieur
- 9h40 : J. d’Amécourt, o.p. : Dignitatis humanae, continuité ou rupture ?
- 10h15 : Pause
- 10h45 : M.-B. Borde, o.c.d. : La relation Église-société civile à Vatican II
- 11h20 : C. Morerod, o.p. : Le dialogue oecuménique, témoin des options herméneutiques
- 12h : Repas
Samedi 16 mai 2009 (après-midi)
Options d’interprétation 14h à 16h
- 14h : B.-D. de La Soujeole, o.p. : Vocabulaire et notions à Vatican II et dans le magistère postérieur
- 14h40 : F.-X. Putallaz : De certains présupposés philosophiques aux choix herméneutiques
- Conclusion du colloque par E. Perrier, o.p.
Inscription - informations
- « Colloque Vatican II » ― 1 impasse Lacordaire, 31078 Toulouse Cedex 4 (France)
- Courriel : revue.thomiste@dominicains.com
- Tarif normal : 40 €
- Tarif étudiants : 20 €
Le colloque a lieu à l’Institut catholique, salle Léon XIII, 31 rue de la Fonderie, 31000 Toulouse
Om ons te herinneren wat we zullen missen, is hier het programma:
"Propos : Notre colloque se propose de réfléchir sur la manière dont le courant théologique issu de saint Thomas d’Aquin peut concourir à une Réception de Vatican II qui honore le concile comme un acte de Tradition vivante. Il s’agit de souligner à la fois l’aspect « mémoire » et l’aspect « nouveauté » de cet enseignement majeur du Magistère au XXe siècle. C’est l’exigence que le pape Benoît XVI indiquait aux théologiens dans son discours à la Curie romaine du 22 décembre 2005 quand il proposait de distinguer l’« herméneutique de la continuité » et l’« herméneutique de la rupture »."
Vendredi 15 mai 2009 (matin)
Introduction et historiographie
- 9h : T.-D. Humbrecht, o.p. : Interpréter l’herméneutique
- 9h40 : A. Laffay, o.p. : Vatican II et le journal La Croix
- 10h15 : H. Donneaud, o.p. : Les choix herméneutiques de la revue Concilium
- 11h20 : L. Perrin : La réception de Vatican II par l’École de Bologne
- 12h : Repas
Vendredi 15 mai 2009 (après-midi)
Théologie fondamentale et dogme
- 14h : G. Narcisse, o.p. : Herméneutique de la Tradition
- 14h40 : E. Durand, o.p. : Intégration de l’histoire dans l’énoncé dogmatique
- 15h15 : F. Frost : Développement dogmatique et herméneutique
- 16h20 : F. Daguet, o.p. : Le dialogue interreligieux
- 18h : Messe aux Jacobins
VENDREDI SOIR
Conférence publique de J.-M. Garrigues, o.p. 20h30 - 21h30
- Vatican II et la liturgie : l’Église comme sujet intégral de la liturgie
Samedi 16 mai 2009 (matin)
Théologie morale
- 9h : L.-T. Somme, o.p. : La conscience morale à Vatican II et dans le magistère postérieur
- 9h40 : J. d’Amécourt, o.p. : Dignitatis humanae, continuité ou rupture ?
- 10h15 : Pause
- 10h45 : M.-B. Borde, o.c.d. : La relation Église-société civile à Vatican II
- 11h20 : C. Morerod, o.p. : Le dialogue oecuménique, témoin des options herméneutiques
- 12h : Repas
Samedi 16 mai 2009 (après-midi)
Options d’interprétation 14h à 16h
- 14h : B.-D. de La Soujeole, o.p. : Vocabulaire et notions à Vatican II et dans le magistère postérieur
- 14h40 : F.-X. Putallaz : De certains présupposés philosophiques aux choix herméneutiques
- Conclusion du colloque par E. Perrier, o.p.
Inscription - informations
- « Colloque Vatican II » ― 1 impasse Lacordaire, 31078 Toulouse Cedex 4 (France)
- Courriel : revue.thomiste@dominicains.com
- Tarif normal : 40 €
- Tarif étudiants : 20 €
Le colloque a lieu à l’Institut catholique, salle Léon XIII, 31 rue de la Fonderie, 31000 Toulouse
vrijdag, mei 08, 2009
Meer goed nieuws over het natuurlijke en bovennatuurlijke leven
Wij hebben reeds bericht over het voorwoord van kardinaal Cañizares, Prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, in het boek van Nicola Bux.
Meer goed nieuws komt uit Bologna, waar kardinaal Caffara voor het eerst sinds de toelating van de handcommunie in Italië in 1989, in sommige kerken en in sommige omstandigheden deze praktijk verbiedt. Hier en hier hebben wij reeds het einde van de handcommunie aangegeven. Voor wie zich hierover wil informeren, is het werk van Mgr. Schneider, recent vertaald en uitgegeven bij Stichting De Boog, als ook het werkje van pater Lugmayr (hier te bestellen).
Een bespreking van de tekst van het aartsbisdom van Bologna is te vinden bij immer presente father Zuhlsdorf.
Het Italiaanse origineel hier.
Meer goed nieuws is het hartverwarmende verhaal van Samuel Armas, wiens foto van 21 weken, waarbij hij de hand grijpt van de dokter die hem opereert, wereldbekend werd in 1999.
Lees hier het verhaal nu tien jaar later.
dinsdag, mei 05, 2009
De volgende stap: Celebreer ook de buitengewone vorm!
"Secondly, the fact that the use is "extraordinary" must not mean that it should be used only by priests and faithful who adhere to the extraordi-nary form. As Father Bux proposes, it would be very positive if someone who usually celebrates in the "ordinary" form would also, "extraordinarily", do so in the "extraordinary" form. This is a treasure that is the heritage of all and to which, in one way or another, everyone should have access. Therefore one could propose it especially for occasions when there is some particular rich-ness of the old missal of which one could benefit (especially if in the other calendar there is nothing special foreseen): for example, for the time of Septuagesima, for the four Embertides or for the Vigil of Pentecost, and maybe even in the case of certain special communities, both of consecrated life and of brotherhoods or fraternities. Celebrations in the "extraordinary" form would also be of great usefulness for the offices of Holy Week, at least some of them, because all the rites preserve during the Sacred Triduum ceremonies and prayers that go back to the most ancient times of the Church."
Antonio Kardinaal Cañizares, Prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst
Met dank aan The New Liturgical Movement
Antonio Kardinaal Cañizares, Prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst
Met dank aan The New Liturgical Movement
Abonneren op:
Posts (Atom)