3 juli 1907 verscheen "Lamentabili sane exitu" van Pius X waarin 65 modernistische stellingen veroordeeld werden. Lees hier de volledige tekst.
Enkele voorbeelden:
Stelling 4: Het leerambt van de Kerk kan zelfs niet door dogmatische definities de echte zin van de H. Schrift bepalen.
Stelling 12: Indien de exegeet zich op nuttige wijze met de bijbelse studies wil bezighouden, dient hij alle voorgevormde opinies over de bovennatuurlijke oorsprong van de Schrift terzijde te schuiven en enkel interpreteren als enkel ander menselijk document. [Dit is precies wat Joseph Ratzinger/Benedictus XVI verwerpt in zijn jongste boek]
Stelling 26: Aan de dogma's van het geloof is enkel in praktische zin vast te houden, d.w.z. als verplichtende norm voor het handelen maar niet als norm voor het geloven [Het uiteenhalen van de inhoud van het geloof en de praxis is beproefd procédé; het herinnert aan het veelgehoorde argument vandaag "ik geloof dat wel maar dring mijn mening niet op aan anderen"]
Stelling 41: De sacramenten zijn enkel bedoeld om de weldoende aanwezigheid van de Schepper in gedachtenis te roepen [Dit doet denken aan de afwezigheid van de gedachte dat het doopsel werkelijk de erfzonde uitwist en dus een exorcisme vereist; daarentegen "we zijn toch allemaal al kinderen van God"]
Stelling 56: De Kerk van Rome werd het hoofd van de kerken, niet door Goddelijke Voorzienigheid maar door politieke omstandigheden
Stelling 65: Het moderne katholicisme kan niet verzoend worden met de ware wetenschap tenzij het omgevormd wordt in een non-dogmatisch christendom, d.w.z. in een breed en liberaal protestantisme [Was Vaticanum II niet volgens de 'hermeneutiek van de discontinuïteit' (Benedictus XVI)eindelijk voorbij het dogmatisch denken, oecumenisch en open?]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten