Op 12 november 2012 bezocht paus Benedictus een huis voor ouderen van de Sant'Egidio-gemeenschap. In het licht van zijn beslissing om op 28 februari om 20u 'af te treden' verkrijgen zijn woorden van toen een nieuwe betekenis.
Bezoek aan het ‘Casa famiglia’ “Viva gli anziani”
[Leve de ouderen] van de Sant’Egidio-gemeenschap
Rome, 12 november 2012
Geliefde
broeders en zusters,
Ik ben echt
verheugd bij jullie te zijn in dit huis van de Sant’Egidio-gemeenschap voor ouderen.
Ik dank Prof. Marco Impagliazzo, jullie president, voor zijn vriendelijke
woorden. Samen met hem dank ik Prof. Andrea Riccardi, stichter van de
gemeenschap. Ik dank ook u, bisschop Matteo Zuppi en aartsbisschop Vincenzo
Paglia, President van de Pauselijke Raad voor het Gezin en al de vrienden van
de Sant’Egidio-gemeenschap.
Ik kom tot
jullie als Bisschop van Rome maar ook als een oude man die zijn
leeftijdsgenoten bezoekt. Het is niet nodig te zeggen dat ik zeer bekend ben
met de moeilijkheden, problemen en grenzen van deze leeftijd en ik weet dat
voor velen door de economische crisis deze moeilijkheden des te ernstiger zijn.
Op een zekere leeftijd is men soms geneigd om terug te kijken naar het verleden
en de tijd te betreuren dat we jong waren, frisse energie bezaten en plannen
maakten voor de toekomst. Daarom is onze blik soms verhuld in droefenis wanneer
wij op deze levensfase terugkijken als een tijd van zonsopgang. Op deze morgen,
nu ik alle ouderen geestelijk toespreek en in het bewustzijn van de moeilijkheden
die onze leeftijd met zich meebrengt, zou ik jullie vanuit een diepe
overtuiging willen zeggen: het is mooi oud te zijn! In elke levensfase is het
nodig om in te staat te zijn de aanwezigheid en de zegen van de Heer te
ontdekken en de rijkdommen die dit met zich meebrengt. We moeten ons nooit de
gevangene laten worden van onze droefenis. We hebben het geschenk van een lang
leven ontvangen. Het leven is mooi, ook op onze leeftijd, ondanks enkele
gebreken en beperkingen. Moge op onze gezichten steeds de vreugde te lezen zijn
van het besef bemind te zijn door God en niet de droefenis.
In de Schrift
wordt een lang leven beschouwd als een zegen van God; vandaag is deze zegen wijdverspreid
en dient deze gezien te worden als een waardevol geschenk. Nochtans aanvaardt
de maatschappij, beheerst als zij is door de logica van de efficiëntie en de
winst, dit niet als zodanig; integendeel, vaak verwerpt de maatschappij dit
geschenk en beschouwt zij de ouderen als onproductief en zonder nut. Vaak horen
wij over het lijden van hen die in de marge leven, ver weg van hun eigen thuis
of in eenzaamheid. Ik denk dat men met grotere toewijding ervoor zou moeten
zorgen, te beginnen met de gezinnen en de publieke instellingen, dat de ouderen
kunnen verblijven in hun eigen huis. De levenswijsheid die wij in ons dragen is
een grote rijkdom. De kwaliteit van een maatschappij, ik zou zelfs zeggen van
een beschaving, meet men ook aan de wijze waarop de ouderen worden behandeld en
aan de plaats die ze toegewezen krijgen in het leven van een gemeenschap. Wie
ruimte maakt voor de ouderen, maakt ruimte voor het leven! Wie de ouderen
verwelkomt, verwelkomt het leven!
Vanaf het
begin heeft de Sant’Egidio-gemeenschap zeer vele ouderen ondersteund en
geholpen om te blijven in hun eigen omgeving en heeft zij verschillende “casa-famiglia”
geopend in Rome en over heel de wereld. Door middel van de solidariteit tussen
jong en oud heeft de Gemeenschap helpen inzien dat de Kerk werkelijk een gezin
is van alle generaties, waarin iedereen zich ‘thuis’ moet voelen en waarin niet
de logica van de winst en het bezit moet heersen maar de logica van de
vrijgevigheid en de liefde. Wanneer op hoge leeftijd het leven fragiel wordt,
dan nog verliest het nooit zijn waarde en waardigheid: ieder van ons, op elk
moment van het leven, is gewild en bemind door God, ieder van ons is belangrijk
en noodzakelijk (cf. Homilie bij het begin van het Petrus-ambt, 24 april 2005)
Het bezoek van vandaag past ook in het Europese Jaar voor actief ouder
worden en solidariteit tussen generaties. In deze context wil ik opnieuw
bevestigen dat de ouderen een waarde zijn voor de maatschappij en vooral voor
de jongeren. Er kan geen ware menselijke groei en opvoeding zijn zonder een
vruchtbaar contact met de ouderen. Hun bestaan is immers als een open boek
waarin de jongere generaties kostbare aanwijzingen kunnen vinden voor hun
levensweg.
Dierbare vrienden, op onze leeftijd ervaren wij dikwijls dat wij de hulp van
anderen nodig hebben en dit is ook het geval voor de Paus. In het Evangelie
lezen we dat Christus tot de apostel Petrus zei: “als jongeman deed je zelf je
gordel om en je ging de weg die je zelf wilde; als je oud bent zul je je armen
uitstrekken en je gordel laten omdoen, en je zult een weg gaan die je zelf niet
wilt.” (Joh. 21, 18). De Heer verwees naar de manier waarop de Apostel getuigenis
zou afleggen van zijn geloof tot in het martelaarschap, maar deze zin doet ons
ook nadenken over het feit dat de noodzaak om hulp te bekomen een eigenschap is
van de oudere persoon. Ik zou jullie willen uitnodigen om ook dit te beschouwen
als een geschenk van de Heer want ondersteund en begeleid worden, de
genegenheid van anderen ervaren is een genadegave! Dit is belangrijk in elke
fase van het leven: niemand kan leven alleen en zonder hulp; het menselijk
bestaan is betrokken op anderen. En hier stel ik met vreugde vast dat al
diegenen die helpen en geholpen worden samen één familie worden, verbonden door
de levenskracht van de liefde.
Dierbare oudere broeders en zusters, soms lijkt het alsof de dagen lang en
leeg zijn, met moeilijkheden, weinig activiteiten en ontmoetingen. Wees nooit
ontmoedigd: jullie zijn een rijkdom voor de maatschappij, ook in lijden en
ziekte. Deze levensfase is ook een geschenk om de relatie met God te verdiepen.
De Zalige Paus Johannes Paulus II was en is voor allen een lichtend voorbeeld.
Vergeet niet dat één van de kostbare schatten die jullie hebben het gebed is:
wordt voorsprekers bij God, bidt in geloof en zonder ophouden. Bidt voor de
Kerk, ook voor mij, voor de noden van de wereld, voor de armen, opdat er in de
wereld geen geweld meer zou zijn. Het gebed van de ouderen kan de wereld
beschermen en misschien veel krachtiger de wereld helpen dan de angstige zorgen
van velen. Vandaag zou ik het welzijn van de Kerk en de vrede in de wereld
willen toevertrouwen aan jullie gebed. De Paus houdt van jullie en rekent op
jullie allen! Ervaar de liefde van God en wees in staat om in onze
maatschappij, die dikwijls zo individualistisch is en gericht op nuttigheid,
een straal van Gods liefde uit te dragen. En God zal altijd met jullie zijn en
met al diegenen die jullie ondersteunen met hun genegenheid en hun hulp.
Ik vertrouw jullie allen toe aan de moederlijke voorspraak van de Maagd
Maria. Zij begeleidt altijd onze levensweg met haar moederlijke liefde. Graag geef
ik aan ieder van jullie mijn Zegen. Dank aan jullie allen!
Bron: www.vatican.va
Vertaling: Dr. J. Vijgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten