Benedictus XVI, Eerste Vespers van het Hoogfeest van de Heilige Apostelen Petrus en Paulus ter gelegenheid van de afsluiting van het Paulusjaar (28 juni 2009)
"In het vierde hoofdstuk van de Brief zegt de Apostel ons dat mét Christus wij de volwassen leeftijd moeten bereiken, een volwassen mensheid. Wij kunnen niet meer “kleine kinderen zijn, heen en weer geslingerd en meegesleurd door windvlaag, ik bedoel, elke leer...” (Ef. 4, 14). Paulus verlangt dat de christenen een “verantwoordelijk” geloof, een “volwassen geloof” hebben.
De uitdrukking “volwassen geloof” is in de laatste decennia een wijdverspreide slogan geworden. Vaak bedoelt men hiermee een houding van diegene die niet meer luistert naar de Kerk en haar Herders maar autonoom kiest wat hij wil geloven en niet geloven – een geloof “dat jij maakt” dus. En men stelt het voor als “moed” om zich uit te drukken tegen het Leergezag van de Kerk. In werkelijkheid is hiervoor geen moed nodig omdat men altijd verzekert kan zijn van het applaus van het publiek. Moed is er veeleer nodig om het geloof van de Kerk aan te hangen, ook indien dit in tegenstrijd is met het “schema” van de huidige wereld. Het is dít non-conformisme van het geloof dat Paulus een “volwassen geloof” noemt. Hij beschouwt daarentegen als kinderlijk het nalopen van de wind en de stromingen van de tijd. Zo maakt bv. deel uit van het volwassen geloof het zich inzetten voor de onschendbaarheid van het menselijk leven vanaf het eerste moment en zich hierdoor radicaal te verzetten tegen het principe van het geweld, precies ook in de bescherming van de meest weerloze menselijke schepselen. Het maakt deel uit van het volwassen geloof het huwelijk tussen een man en een vrouw voor geheel het leven te herkennen als een regel van de Schepper, nieuw heringesteld door Christus. Het volwassen geloof laat zich niet meesleuren naar hier en naar daar door één of andere stroming. Zij zet zich af tegen de windvlagen van de mode. Het weet dat deze windvlagen niet de adem van de Heilige Geest zijn; het weet dat de Geest van God zich uitdrukt en zich toont in gemeenschap met Jezus Christus. Nochtans blijft ook hier Paulus niet stilstaan bij de ontkenning maar hij leidt ons naar het grote “ja”. Hij beschrijft het volwassen geloof, waarlijk volwassen op positieve manier met de uitdrukking: “handelen volgens de waarheid in liefde” (vgl. Ef. 4, 15). De nieuwe wijze van denken, ons gegeven door het geloof, richt zich allereerst naar de waarheid. De macht van het kwaad is de leugen. De macht van het geloof, de macht van God is de waarheid. De waarheid over de wereld en over onszelf toont zich wanneer wij naar God kijken. En God toont zich aan ons in het gelaat van Jezus Christus. Door naar Christus te kijken herkennen wij een laatste zaak: waarheid en liefde zijn onafscheidelijk. In God zijn beiden onlosmakelijk één en dezelfde zaak: en dit is precies het wezen van God. Daarom gaan voor de christenen waarheid en liefde samen. De liefde is het bewijs van de waarheid. Altijd opnieuw zullen wij moeten gemeten worden volgens dit criterium: dat de waarheid liefde wordt en de liefde ons waarheidlievend maakt."
www.rkdocumenten.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten