"Vanuit mijn pastorale praktijk weet ik dat het leven van mensen vaak minder mooi is dan de leer vraagt. Er is veel weerbarstigheid en gebrokenheid. Niemand van ons gaat zonder verwondingen door het leven. Een belangrijke vraag, die ook de paus heeft gesteld, is of het ontvangen van de hostie een beloning is voor een heilig leven óf een bron van kracht en bemoediging voor zwakke en zondige mensen. Iedere pastor weet dat soms de koninklijke weg onbegaanbaar is geworden en dat een mens een onverharde kronkelweg moet gaan. Is God die zich in Christus heeft laten zien als de bron van onuitputtelijke liefde, juist ook niet daar nabij?" (Bron)
Is het mogelijk door enkele fundamentele maar eenvoudige catechismusinzichten deze mooi klinkende woorden nog mooier en katholieker te maken? Ja, dat kan.
"Vanuit mijn katholiek zijn weet ik dat het leven van mensen vaak minder mooi is dan wat God ermee bedoeld heeft. Er is veel weerbarstigheid en gebrokenheid. Niemand van ons gaat zonder verwondingen door het leven. Een belangrijke les, die Christus ons geleerd heeft en de Paus ons blijft leren, is dat het ontvangen van de Heilige Hostie is beloning is voor een heilig leven én een bron van kracht en bemoediging voor zwakke en zondige mensen, mits men berouw toont en oprecht de intentie heeft zijn leven te beteren. Iedere katholiek weet dat, krachtens de genade, de koninklijke weg begaanbaar is en dat een mens niet veroordeeld is tot de onverharde kronkelweg van de zonde. God, die zich in Christus heeft laten zien als de geneesheer ten leven, is ook daar nabij."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten