vrijdag, april 28, 2006
maandag, april 24, 2006
Wat zal Benedictus XVI doen?
Zal Paus Benedictus XVI kunnen weerstaan aan de druk en een even moedige beslissing nemen als Paulus VI betreffende "Humanae vitae"?
De conclusie van dit artikel zegt het goed:
"It remains to be seen how the incoming papal regime of Benedict XVI will deal with the rising clamour for change on the teaching on condoms. If it is to make any
progress, it should begin by articulating the terms of the condom/AIDS debate as one
of moral philosophy and theology, not of statistics. There has been a temptation in
recent discussion to rely too heavily on an empirical critique of condom effectiveness, citing a credible line of evidence that condom campaigns have largely failed to stem the march of AIDS and that fidelity and abstinence-only programs have succeeded.
While such a critique will always have a place, it is vulnerable, as are all empirical arguments, to the ebb and flow of statistical data. In any case, supporters of condom usage can always come up with hypothetical examples that are rightly analysed on the level of philosophical and theological principle.
In the benighted days ahead, orthodox Catholics will need to be less coy in admitting
that their opposition to condom use is, as its critics allege, independent, ultimately, of physical health and life considerations, and based firmly on the principle articulated by Socrates, that “it is better to suffer than to do wrong”. Such a position is at direct loggerheads with modernity. Hatred of the Church for its so-called “intransigence” is certain to escalate when the teaching is finally promulgated. But the only way forward for loyal Catholics and their allies in this battle is to dig deep and face the modern world with confidence, example, and loving candour. Although not the most comfortable option, this will be the surest and shortest path to its conversion"
De conclusie van dit artikel zegt het goed:
"It remains to be seen how the incoming papal regime of Benedict XVI will deal with the rising clamour for change on the teaching on condoms. If it is to make any
progress, it should begin by articulating the terms of the condom/AIDS debate as one
of moral philosophy and theology, not of statistics. There has been a temptation in
recent discussion to rely too heavily on an empirical critique of condom effectiveness, citing a credible line of evidence that condom campaigns have largely failed to stem the march of AIDS and that fidelity and abstinence-only programs have succeeded.
While such a critique will always have a place, it is vulnerable, as are all empirical arguments, to the ebb and flow of statistical data. In any case, supporters of condom usage can always come up with hypothetical examples that are rightly analysed on the level of philosophical and theological principle.
In the benighted days ahead, orthodox Catholics will need to be less coy in admitting
that their opposition to condom use is, as its critics allege, independent, ultimately, of physical health and life considerations, and based firmly on the principle articulated by Socrates, that “it is better to suffer than to do wrong”. Such a position is at direct loggerheads with modernity. Hatred of the Church for its so-called “intransigence” is certain to escalate when the teaching is finally promulgated. But the only way forward for loyal Catholics and their allies in this battle is to dig deep and face the modern world with confidence, example, and loving candour. Although not the most comfortable option, this will be the surest and shortest path to its conversion"
Meer over Vaticaan en condooms
Al de relevante info over de discussie die kardinaal Martini heeft uitgelokt kan u hier vinden. Vooral de academische artikels met uitstekende argumentatie. Deze inhoudelijke argumentatie is te verkiezen boven de spin-doctors van de media die dit uitspelen.
Mogen aids-patiënten e.a. condooms gebruiken ?
Mogen aids-patiënten e.a. condooms gebruiken ?
Regelmatig duiken berichten op dat de Katholieke Kerk onder bepaalde voorwaarden het gebruik van condooms zou toestaan. Ook nu weer, daags nadat kardinaal Martini zich ten gunste ervan had uitgesproken, duikt het bericht op dat kardinaal Javier Lozano Baragán de publicatie van een document zou aangekondigd hebben. Omstreeks februari 2005, niet toevallig tijdens de laatste levensweken van Johannes Paulus II, werd hierover uitgebreid gediscussieerd. Gezaghebbende en orthodoxe personen als Kardinaal Danneels, Kardinaal Cottier, de voormalige huistheoloog van de paus spraken zich ten gunste van het gebruik als ‘het minste kwaad’ uit. Zelfs een orthodox, Opus Dei-theoloog als Martin Rhonheimer, die in feite de argumentatie leverde doorheen de jaren, publiceerde hierover een artikel in “The Tablet”.
Voor alle duidelijkheid : het betreft hier de mogelijkheid van condoom-gebruik binnen het huwelijk waarbij echtgenoot of echtgenote seropositief is. In het vermijden van de overdracht van het virus, zo redeneert Rhonheimer, wordt het condoom niet als anti-conceptief middel gebruikt maar zou dit slechts een neven-effect zijn dat getolereerd wordt.
Het zou volgens mij een spijtige evolutie zijn indien dit standpunt door de Katholieke Kerk zou overgenomen worden. Waarom ?
Stap 1 : Laten we eerst kijken naar volgend fragment uit « Familiaris consortio » van Johannes Paulus II : « de echtelijke liefde vereist een totaliteit waarin alle componenten van de persoon bijdragen - appèl van het lichaam en van het instinct, kracht van het gevoel en van de affectiviteit, aspiratie van de geest en van de wil -; zij streeft naar een diep persoonlijke eenheid die, boven de vereniging in één viees uit, één van hart en ziel maakt; zij vereist de onontbindbaarheid en de trouw aan de wederzijdse definitieve wegschenking en stelt zich open voor de vruchtbaarheid” (nr. 13)
Stap 2: Heteroseksuele, seksuele handelingen zijn vanuit hun wezen gericht op de voorbrenging van nageslacht. Ze zijn intrinsiek gericht op procreatie. De procretie blijft deel uitmaken van deze intrinsieke ‘potentie’ zelfs indien deze potentie niet kan gerealiseerd worden (bv. in het geval van een koppel waar één van de twee onvruchtbaar is).
Stap 3: In het geval van contraceptie liegt men inzoverre de taal van het lichaam niet overeenkomt met de conctraceptieve handeling.
Stap 4: Een uitwendige observatie leert dat sex met condoom vele gelijkenissen vertoont met masturbatie, coitus interruptus en andere vormen van sodomie: al deze handelingen zijn gericht op het stimuleren van opwinding en de ejaculatie buiten de vagina (dit laatste geldt ook voor het gebruik van het condoom).
Objectie: Is deze laatste stap niet ‘physicalistisch’, d.w.z. het belang van de biologische gegevens wordt overschat.
Antwoord: De biologie omvat de intrinsieke potentie op nieuw leven; dit is een ontegensprekelijk feit dat volgt uit de bouw van de geslachtsorganen. Bovendien “De vruchtbaarheid is de vrucht en het teken van de huwelijksliefde, het levend getuigenis van de volledige wederzijdse wegschenking van de echtgenoten: De ware echtelijke liefdescultus en heel het daarop berustende gezin, zonder achterstelling van de andere huwelijksdoelen, zijn erop gericht dat de echtgenoten van harte bereid zijn mee te werken met de liefde van de Schepper en Verlosser die door hen van dag tot dag zijn gezin uitbreidt en verrijkt.” (FC 28)
Er moet een zekere materialiteit aanwezig zijn om als instrument voor het geestelijke te dienen (net zoals bij de sacramenten). Het is een kenmerk van de moderniteit de materialiteit als bijkomstig en de intentie als hoofdzaak te beschouwen.
Stap 5: Rhonheimer meent dat sex met condooms niet de intentie tot anti-conceptie kan hebben en dus moreel toegestaan kan worden. De intentie in dit geval is immers de overdracht van het virus te verhinderen.
Stap 6: Het verschil tussen “finis operantis” (of motief, intentie van de handelaar) en “finis operis” (doel van de handeling). Bv. men kan niet een onschuldig persoon vermoorden (doel van de handeling, “finis operis” om sneller diens erfenis te verkrijgen zodanig dat men deze erfenis aan een goed doel kan schenken (“finis operantis”, motief). Een condoom heeft zijn eigen intrinsiek doel, nl. het verhinderen dat het zaad in de vagina terecht komt. Indien de echtgenoten een condoom gebruiken om een zwangerschap te voorkomen of om de overdracht van een virus te vermijden, dan kan men toch niet dit doel van het condoom terzijde schuiven. Indien je iemands been amputeert om een ziekte te voorkomen of genezen, moet je er ook bijnemen dat de persoon gehandicapt zal zijn. Het doel wordt weliswaar niet verlangd maar hoort erbij en dient mee-gekozen te worden. M.a.w. de middelen die gekozen worden om een virus te vermijden, blijven contraceptieve middelen.
Stap 7: Naast dit geval spreken sommigen, waaronder Rhonheimer, zich ook uit vóór het gebruik van condooms in het geval van overspel met prostituees, promiscuïteit, homoseksualiteit, allen om het verspreiden van het aids-virus tegen te gaan; dit in het kader van het ‘minste kwaad’. Alleszins blijft het een moreel kwaad. Bovendien geldt hier de theorie van het hellend vlak (ook toepasbaar op liturgische hervormingen na Vaticanum II): het toelaten van condooms voor gehuwden met een partner besmet met het aids-virus zet de deur open voor andere virussen, overspel, prostitutie, e.d. waarin de intentie ‘enkel’ is een ziekte te voorkomen. Inderdaad, voor velen is zwangerschap reeds een ziekte die voorkomen moet worden.
Slotbeschouwing
De achtergrond is dat sommigen bezwijken aan de druk van de media die de Katholieke Kerk steeds weer verwijt bij te dragen aan de verspreiding van aids en zo miljoenen leven op haar geweten heeft. Maar we bezwijken toch ook niet indien we lezen wat men paus Pius XII allemaal naar het hoofd smijt?
Bovendien verkrijgt men aids vooral buiten het huwelijk, tijdens homoseksuele handelingen, etc. Dus deze kleine toegift aan de media zal weinig verschil maken.
Volhouden dus! Wij geloven dat de mens wel degelijk in staat is om een leven te leiden in overeenkomst met de opdracht die Zijn Schepper hem gegeven heeft. Zeggen dat de mensen zich toch niet kunnen controleren, is zeggen dat de Schepper het onmogelijke vraagt en dit zou blasfemie zijn.
Regelmatig duiken berichten op dat de Katholieke Kerk onder bepaalde voorwaarden het gebruik van condooms zou toestaan. Ook nu weer, daags nadat kardinaal Martini zich ten gunste ervan had uitgesproken, duikt het bericht op dat kardinaal Javier Lozano Baragán de publicatie van een document zou aangekondigd hebben. Omstreeks februari 2005, niet toevallig tijdens de laatste levensweken van Johannes Paulus II, werd hierover uitgebreid gediscussieerd. Gezaghebbende en orthodoxe personen als Kardinaal Danneels, Kardinaal Cottier, de voormalige huistheoloog van de paus spraken zich ten gunste van het gebruik als ‘het minste kwaad’ uit. Zelfs een orthodox, Opus Dei-theoloog als Martin Rhonheimer, die in feite de argumentatie leverde doorheen de jaren, publiceerde hierover een artikel in “The Tablet”.
Voor alle duidelijkheid : het betreft hier de mogelijkheid van condoom-gebruik binnen het huwelijk waarbij echtgenoot of echtgenote seropositief is. In het vermijden van de overdracht van het virus, zo redeneert Rhonheimer, wordt het condoom niet als anti-conceptief middel gebruikt maar zou dit slechts een neven-effect zijn dat getolereerd wordt.
Het zou volgens mij een spijtige evolutie zijn indien dit standpunt door de Katholieke Kerk zou overgenomen worden. Waarom ?
Stap 1 : Laten we eerst kijken naar volgend fragment uit « Familiaris consortio » van Johannes Paulus II : « de echtelijke liefde vereist een totaliteit waarin alle componenten van de persoon bijdragen - appèl van het lichaam en van het instinct, kracht van het gevoel en van de affectiviteit, aspiratie van de geest en van de wil -; zij streeft naar een diep persoonlijke eenheid die, boven de vereniging in één viees uit, één van hart en ziel maakt; zij vereist de onontbindbaarheid en de trouw aan de wederzijdse definitieve wegschenking en stelt zich open voor de vruchtbaarheid” (nr. 13)
Stap 2: Heteroseksuele, seksuele handelingen zijn vanuit hun wezen gericht op de voorbrenging van nageslacht. Ze zijn intrinsiek gericht op procreatie. De procretie blijft deel uitmaken van deze intrinsieke ‘potentie’ zelfs indien deze potentie niet kan gerealiseerd worden (bv. in het geval van een koppel waar één van de twee onvruchtbaar is).
Stap 3: In het geval van contraceptie liegt men inzoverre de taal van het lichaam niet overeenkomt met de conctraceptieve handeling.
Stap 4: Een uitwendige observatie leert dat sex met condoom vele gelijkenissen vertoont met masturbatie, coitus interruptus en andere vormen van sodomie: al deze handelingen zijn gericht op het stimuleren van opwinding en de ejaculatie buiten de vagina (dit laatste geldt ook voor het gebruik van het condoom).
Objectie: Is deze laatste stap niet ‘physicalistisch’, d.w.z. het belang van de biologische gegevens wordt overschat.
Antwoord: De biologie omvat de intrinsieke potentie op nieuw leven; dit is een ontegensprekelijk feit dat volgt uit de bouw van de geslachtsorganen. Bovendien “De vruchtbaarheid is de vrucht en het teken van de huwelijksliefde, het levend getuigenis van de volledige wederzijdse wegschenking van de echtgenoten: De ware echtelijke liefdescultus en heel het daarop berustende gezin, zonder achterstelling van de andere huwelijksdoelen, zijn erop gericht dat de echtgenoten van harte bereid zijn mee te werken met de liefde van de Schepper en Verlosser die door hen van dag tot dag zijn gezin uitbreidt en verrijkt.” (FC 28)
Er moet een zekere materialiteit aanwezig zijn om als instrument voor het geestelijke te dienen (net zoals bij de sacramenten). Het is een kenmerk van de moderniteit de materialiteit als bijkomstig en de intentie als hoofdzaak te beschouwen.
Stap 5: Rhonheimer meent dat sex met condooms niet de intentie tot anti-conceptie kan hebben en dus moreel toegestaan kan worden. De intentie in dit geval is immers de overdracht van het virus te verhinderen.
Stap 6: Het verschil tussen “finis operantis” (of motief, intentie van de handelaar) en “finis operis” (doel van de handeling). Bv. men kan niet een onschuldig persoon vermoorden (doel van de handeling, “finis operis” om sneller diens erfenis te verkrijgen zodanig dat men deze erfenis aan een goed doel kan schenken (“finis operantis”, motief). Een condoom heeft zijn eigen intrinsiek doel, nl. het verhinderen dat het zaad in de vagina terecht komt. Indien de echtgenoten een condoom gebruiken om een zwangerschap te voorkomen of om de overdracht van een virus te vermijden, dan kan men toch niet dit doel van het condoom terzijde schuiven. Indien je iemands been amputeert om een ziekte te voorkomen of genezen, moet je er ook bijnemen dat de persoon gehandicapt zal zijn. Het doel wordt weliswaar niet verlangd maar hoort erbij en dient mee-gekozen te worden. M.a.w. de middelen die gekozen worden om een virus te vermijden, blijven contraceptieve middelen.
Stap 7: Naast dit geval spreken sommigen, waaronder Rhonheimer, zich ook uit vóór het gebruik van condooms in het geval van overspel met prostituees, promiscuïteit, homoseksualiteit, allen om het verspreiden van het aids-virus tegen te gaan; dit in het kader van het ‘minste kwaad’. Alleszins blijft het een moreel kwaad. Bovendien geldt hier de theorie van het hellend vlak (ook toepasbaar op liturgische hervormingen na Vaticanum II): het toelaten van condooms voor gehuwden met een partner besmet met het aids-virus zet de deur open voor andere virussen, overspel, prostitutie, e.d. waarin de intentie ‘enkel’ is een ziekte te voorkomen. Inderdaad, voor velen is zwangerschap reeds een ziekte die voorkomen moet worden.
Slotbeschouwing
De achtergrond is dat sommigen bezwijken aan de druk van de media die de Katholieke Kerk steeds weer verwijt bij te dragen aan de verspreiding van aids en zo miljoenen leven op haar geweten heeft. Maar we bezwijken toch ook niet indien we lezen wat men paus Pius XII allemaal naar het hoofd smijt?
Bovendien verkrijgt men aids vooral buiten het huwelijk, tijdens homoseksuele handelingen, etc. Dus deze kleine toegift aan de media zal weinig verschil maken.
Volhouden dus! Wij geloven dat de mens wel degelijk in staat is om een leven te leiden in overeenkomst met de opdracht die Zijn Schepper hem gegeven heeft. Zeggen dat de mensen zich toch niet kunnen controleren, is zeggen dat de Schepper het onmogelijke vraagt en dit zou blasfemie zijn.
donderdag, april 13, 2006
Benedictus XVI en de H. Mis volgens het missaal van 1962
Nu de geruchten steeds concreter worden over een komend 'Motu proprio' met een universele indult voor de H. Mis volgens het missaal van 1962, is het passend om deze foto's, afkomstig van onze vrienden van 'Pro Missa Tridentina', te bekijken met de toenmalige (1999) Kardinaal Joseph Ratzinger tijdens een Pontificale H. Mis volgens deze ritus.
Zelf schreef Kardinaal Joseph Ratzinger in "God and the World" (2002) het volgende "Voor de vorming van het geweten op het liturgische gebied, is het belangrijk om te stoppen met het veroordelen van de liturgische vorm, geldig tot 1970. Zij die, op dit moment, opkomen voor de geldigheid van deze liturgie of haar gebruik, worden behandeld als lepralijders: alle tolerantie houdt op te bestaan. In de gehele geschiedenis van de Kerk hebben we zulk een intolerantie nog nooit gezien. Deze handelswijze laat een minachting en verachting van de gehele geschiedenis van de Kerk zien. Hoe kunnen we ooit vertrouwen in Haar hebben, met zo'n uitgangspunt? Zelf heb ik nooit kunnen begrijpen waarom zo veel bisschoppen, zonder een geldige reden, aan de wet van intolerantie toegaven en daardoor de noodzakelijke verzoening binnen de kerk tegenwerkten."
"Met betrekking tot de traditionele Mis genoemd "St Pius V", schreef de Heilige Vader Johannes Paulus II, in zijn "motu proprio Ecclesia Dei" van juli 1988: "Aan al deze katholieke gelovigen die zich verbonden voelen met bepaalde eerdere liturgische en disciplinaire vormen van de latijnse traditie, wil ik ook mijn wil tonen - en ik vraag ook dat de bisschoppen zich associëren met deze wil en alle anderen die in de Kerk het pastoraal ministerie uitoefenen - om de kerkelijke communio te vergemakkelijken door de noodzakelijke middelen beschikbaar te stellen om zo hun rechtvaardige aspiraties te respecteren en te garanderen." … en iets verderop staat er: "bovendien zal overal het spirituele verlangen moeten worden gerespecteerd van al degenen die zich met de liturgische Latijnse traditie verbonden voelen en wel door een bredere en edelmoedige toepassing van de directieven, zoals reeds door de Apostolische Stoel zijn uitgegeven voor het gebruik van het Romeinse Missaal volgens de editie van 1962"
Zie tevens de toespraak ter gelegenheid van de tiende verjaardag in 1998 van "Ecclesia Dei" waarin hij ondermeer zegt: "De orthodoxe vormen van een ritus zijn levende werkelijkheden, die voortkomen uit een dialoog van liefde tussen de Kerk en haar Heer. Zij zijn uitdrukkingen van het leven van de Kerk, waarin het geloof, het gebed en het ware leven van hele generaties gezuiverd wordt, en die in speciale vormen, zowel het handelen van God als het antwoord van de mens doen samengaan."
donderdag, april 06, 2006
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus (2)
2. Waarom is de Eucharistie niet alleen een maaltijd, maar ook een offer?
Omdat onze zonden het voor ons onmogelijk zouden hebben gemaakt te delen in het leven van God, werd Jezus Christus gezonden om dit obstakel weg te nemen. Zijn dood was een opoffering voor onze zonden. Christus is “het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt” (Joh. 1,29). Door zijn dood en verrijzenis, overwon Hij zonde en dood, en verzoende ons met God. De Eucharistie is de gedachtenis aan deze opoffering. De Kerk komt bijeen om het offer van Christus te gedenken en voor te houden, waarin we delen door het handelen van de priester en kracht van de Heilige Geest. Door de viering van de Eucharistie zijn we verenigd met het offer van Christus en ontvangen zijn onuitputtelijke weldaden.
Zoals in de Brief aan de Hebreeën is uitgelegd, is Jezus de enige eeuwige hogepriester die altijd leeft om voorspreker te zijn van de mensen voor de Vader. Op deze wijze overtreft Hij de vele hogepriesters die gedurende vele eeuwen gewoon waren offers voor de zonden aan te bieden in de tempel van Jeruzalem. De eeuwige hogepriester Jezus offert het perfecte offer dat hijzelf is, niet iets anders. “Het bloed van zijn offer is zijn eigen bloed, niet dat van bokken en kalveren. Zo is Hij het heiligdom binnengegaan, eens voor altijd, en heeft Hij een eeuwige verlossing verworven” (Hebr. 9,12).
Jezus’ handelen behoort tot de menselijke geschiedenis, want Hij is waarlijk mens en is de geschiedenis ingegaan. Tegelijkertijd echter is Jezus Christus de Tweede Persoon van de Heilige Geest; Hij is de eeuwige Zoon, die niet is begrensd door tijd of geschiedenis. Zijn handelen gaat de tijd te boven, wat deel is van de schepping. “De tent van zijn priesterschap is groter en volmaakter dan de vorige: ze is niet gemaakt door mensenhand, dat wil zeggen, ze behoort niet tot onze geschapen wereld” (Hebr. 9,11). Jezus de eeuwige Zoon van God deed zijn offerdaad in tegenwoordigheid van zijn Vader, die leeft in eeuwigheid. Jezus’ ene perfecte opoffering is zo eeuwig tegenwoordig voor de Vader, die het voor eeuwig accepteert. Dit betekent dat Jezus zich in de Eucharistie niet telkens opnieuw offert. Veeleer wordt door de kracht van de Heilige Geest zijn ene eeuwige offer opnieuw aangeboden, tegenwoordig gesteld, zodat wij erin mogen delen.
Christus hoeft de hemel – waar Hij is - niet te verlaten om bij ons te zijn. Veeleer nemen wij deel aan de hemelse liturgie waar Christus altijd voor ons bemiddelt en zijn offer aanbiedt aan de Vader en waar de engelen en de heiligen constant God eren en dankzeggen voor al zijn gaven: “Aan Hem die gezeten is op de troon en aan het Lam zij de lof en de eer en de roem en de kracht in de eeuwen der eeuwen” (Openbaring 5,13). Zoals de Katechismus van de Katholieke Kerk zegt, “tenslotte verenigen wij ons door de Eucharistieviering nu reeds met de hemelse liturgie en lopen wij vooruit op het eeuwig leven, wanneer God alles in allen zal zijn” (nr. 1326). De proclamatie van het Sanctus, “Heilig, heilig, heilig, de Heer…..”, is het lied van de engelen die in Gods tegenwoordigheid zijn (Jes. 6,3). Wanneer wij in de Eucharistie het Sanctus uitspreken, herhalen wij op aarde het lied van de engelen wanneer zij God in de hemel aanbidden. Tijdens de Eucharistieviering gedenken wij niet simpelweg een gebeurtenis uit de geschiedenis. Veeleer wordt door het mystieke handelen van de Heilige Geest in de Eucharistieviering het Paasmysterie van de Heer gelijktijdig tegenwoordig gesteld aan de Bruid de Kerk.
Bovendien zijn wij in de Eucharistische vertegenwoordiging van Christus’ eeuwige offer voor de Vader, niet enkel toeschouwers. De priester en de aanbiddende gemeenschap zijn op verschillende wijze actief in het Eucharistische offer. De gewijde priester die aan het altaar staat, vertegenwoordigt Christus als hoofd van de Kerk. Alle gedoopten, als leden van Christus’ Lichaam, delen in zijn priesterschap, zowel als priester en als slachtoffer. De Eucharistie is zo het offer van de Kerk. De Kerk, die het Lichaam en de Bruid van Christus is, deelt in het heilige offer van haar Hoofd en Bruidegom. In de Eucharistie wordt het offer van Christus het offer van alle ledematen van zijn Lichaam, die verenigd met Christus één heilige offerande vormen (zie KKK 1368). Zoals het offer van Christus sacramenteel tegenwoordig wordt gesteld, verenigd met Christus, bieden wij onszelf aan als offer aan de Vader. “De gehele Kerk oefent de rol van priester en slachtoffer tezamen met Christus, door het aanbieden van het Heilig Misoffer en zichzelf daarin compleet geofferd" (zie Mysterium Fidei, nr. 31; Lumen Gentium, nr. 11).
3. Als het brood en de wijn het Lichaam en Bloed van Christus worden, waarom lijken zij dan en proeven zij nog als brood en wijn?
In de viering van de Eucharistie komt de verheerlijkte Christus op een unieke wijze tegenwoordig onder de gedaanten van brood en wijn, op een wijze die uitzonderlijk verbonden is aan de Eucharistie. In de traditionele theologische taal van de Kerk: door de handeling van de consecratie tijdens de Eucharistieviering wordt het brood en de wijn door de kracht van de Heilige Geest veranderd in de substantie van het Lichaam en het Bloed van Jezus Christus. Tegelijkertijd blijven de “hoedanigheden” of gedaanten van brood en wijn behouden.
”Substantie” en “hoedanigheid” worden hier gebruikt als filosofische termen die zijn toegepast door grote middeleeuwse theologen zoals de H. Thomas van Aquino, in hun pogingen het geloof uit te leggen en te doen begrijpen. Zulke termen worden gebruikt om uitdrukking te geven aan het feit dat wat brood en wijn lijkt te zijn in alle opzichten (op het niveau van “hoedanigheden” of fysieke attributen, dat is, wat gezien, geraakt, geproefd, of gemeten kan worden) feitelijk nu het Lichaam en Bloed van Christus is (op het niveau van “wezenlijkheid” of diepste realiteit). Deze verandering op het niveau van substantie van brood en wijn in het Lichaam en Bloed van Christus wordt “transsubstantiatie” genoemd.
In overeenstemming met het Katholieke geloof kunnen we spreken over de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie waar deze transsubstantiatie zich voordoet (zie KKK, nr. 1376).
Dit is een groot mysterie van ons geloof – wij kunnen dit slechts weten door de leer die Christus ons gegeven heeft in de Geschriften en in de Traditie van de Kerk. Iedere andere wijziging die zich in de wereld voordoet, houdt een verandering in van hoedanigheden of karakteristieken. Soms veranderen de hoedanigheden terwijl de substantie hetzelfde blijft. Bijvoorbeeld, wanneer een kind volwassen wordt, verandert het karakter van de persoon op vele wijzen, maar de volwassene blijft dezelfde persoon - dezelfde substantie. In andere gevallen veranderen zowel de substantie als de hoedanigheid. Bijvoorbeeld, wanneer iemand een appel eet, wordt de appel opgenomen in het lichaam van die persoon – is veranderd in het lichaam van die persoon. Echter, wanneer deze verandering van substantie zich voordoet, blijven de hoedanigheden of de karakteristieken van de appel niet behouden. Wanneer de appel is veranderd in het lichaam van die persoon, neemt het de hoedanigheid of karakteristieken van het lichaam van die persoon aan. Christus’ tegenwoordigheid in de Eucharistie is hierin uniek, al zijn het geconsacreerde brood en wijn werkelijk in substantie het Lichaam en Bloed van Christus, zij hebben geen van de hoedanigheden of karakteristieken van een menselijk lichaam, maar alleen die van brood en wijn.
dinsdag, april 04, 2006
Interessant
Zonet gelezen op http://www.pblosser.blogspot.com. Volgens mij is dit ook van toepassing op de Vlaamse en Nederlandse media, kijk maar naar soaps zoals "Thuis" of kandidaten in "Big Brother" etc.
"Rod Dreher has an article in Touchstone (Sept. 2005) titled "Pink Campaign: How the Media Made Homosexuality Mainstream." He says: "Every media product -- every newspaper or television report, every movie, every TV show, and so forth -- is shaped by choices made by the creators, producers, and editors. Those choices will inevitably reflect the judgment of those creators, not only about what's right and what's wrong, but more fundamentally, about what constitutes the range of acceptable opinion."
Dreher says that for the mass media, "Sexual repression is responsible for human misery, and must be fought at every turn if we are to be free and happy. The people who went on to make the movies, the television shows, the music, and the news products...agree with this view...and business people, who may or may not be personally conservative, have not hesitated to co-opt the message of sexual liberation to sell their products."
As for mainstreaming homosexuality, Dreher says: "You might have thought that the advent of AIDS in the 1980s would have sobered up our culture about promiscuity in general, and specifically about its key role in male homosexual identity. But a funny thing happened: In the media, AIDS carriers became identified solely as victims -- victims of cruel fate and a repressive society.... The message went out through the media that promiscuous gays who contracted AIDS were not to blame for their predicament -- which is no more true than to say that a two-pack-a-day smoker is not responsible for his emphysema. We have no problem blaming the smoker.... But with AIDS, it was different."
Dreher quotes a 2003 story from the Philadelphia Inquirer: "Michael Wilke, who advises corporations about how to advertise in the gay community, lauds...['gay'-friendly TV] programming (including Queer as Folk, Will and Grace, and Boy Meets Boy). He said, 'It gives straight viewers a chance to make friends with gays in their living room. It's like sensitivity training.' Robert Thompson...said, 'This is the genius of television. Gay characters are a hot genre, the shows have a cumulative power, and they end up moving the center of public opinion.'"
You might think that conservative media might be different. However, Dreher says: "In the early 1990s, I was a television critic for the Washington Times. One of the biggest television stories in either 1992 or 1993 was the debut of Matt, an openly gay character on the [neoconservative] Fox nighttime soap Melrose Place.... The producers made Matt into a veritable saint, and audiences got comfortable with him.... Just over a decade from the moment when Fox tentatively stepped forward with an openly gay character in prime time, homosexuality is at the white-hot center of our popular culture." (And, by the way, we've had several of our "gay"-unfriendly ads rejected by neoconservative publications and even one conservative publication.)
Dreher says the media "consciously work to marginalize any negative judgment of homosexuality" and "the media ignore or downplay unpleasant or inconvenient facts." And here's the kicker. Dreher says: "This is...why you have seen little, if any, reference in the mainstream media to the role male homosexual culture played in the Catholic sex-abuse scandal. Mainstream journalists are making conscious decisions to ignore it. When I arrived in Dallas in the summer of 2002 to cover the historic meeting of the Catholic bishops for National Review, I was asked to brief a correspondent for [neocon] Fox News who had been put onto the story at the last minute. When I got to the part about the role of male homosexuality in Catholic clerical culture, I told her she needed to speak to Michael S. Rose, who was at the conference [meeting], and whose terrific book Goodbye, Good Men was an important exposé of the so-called lavender mafia. The reporter shook her head and said the crew had orders from New York, from the top of the company, not to talk to him [Rose], and to stay off the homosexual thing. If Fox News...is spinning the news like that, what hope do you have that ABC, NBC, CBS, CNN, The New York Times, and other agenda-setting news media will be honest?"
"Rod Dreher has an article in Touchstone (Sept. 2005) titled "Pink Campaign: How the Media Made Homosexuality Mainstream." He says: "Every media product -- every newspaper or television report, every movie, every TV show, and so forth -- is shaped by choices made by the creators, producers, and editors. Those choices will inevitably reflect the judgment of those creators, not only about what's right and what's wrong, but more fundamentally, about what constitutes the range of acceptable opinion."
Dreher says that for the mass media, "Sexual repression is responsible for human misery, and must be fought at every turn if we are to be free and happy. The people who went on to make the movies, the television shows, the music, and the news products...agree with this view...and business people, who may or may not be personally conservative, have not hesitated to co-opt the message of sexual liberation to sell their products."
As for mainstreaming homosexuality, Dreher says: "You might have thought that the advent of AIDS in the 1980s would have sobered up our culture about promiscuity in general, and specifically about its key role in male homosexual identity. But a funny thing happened: In the media, AIDS carriers became identified solely as victims -- victims of cruel fate and a repressive society.... The message went out through the media that promiscuous gays who contracted AIDS were not to blame for their predicament -- which is no more true than to say that a two-pack-a-day smoker is not responsible for his emphysema. We have no problem blaming the smoker.... But with AIDS, it was different."
Dreher quotes a 2003 story from the Philadelphia Inquirer: "Michael Wilke, who advises corporations about how to advertise in the gay community, lauds...['gay'-friendly TV] programming (including Queer as Folk, Will and Grace, and Boy Meets Boy). He said, 'It gives straight viewers a chance to make friends with gays in their living room. It's like sensitivity training.' Robert Thompson...said, 'This is the genius of television. Gay characters are a hot genre, the shows have a cumulative power, and they end up moving the center of public opinion.'"
You might think that conservative media might be different. However, Dreher says: "In the early 1990s, I was a television critic for the Washington Times. One of the biggest television stories in either 1992 or 1993 was the debut of Matt, an openly gay character on the [neoconservative] Fox nighttime soap Melrose Place.... The producers made Matt into a veritable saint, and audiences got comfortable with him.... Just over a decade from the moment when Fox tentatively stepped forward with an openly gay character in prime time, homosexuality is at the white-hot center of our popular culture." (And, by the way, we've had several of our "gay"-unfriendly ads rejected by neoconservative publications and even one conservative publication.)
Dreher says the media "consciously work to marginalize any negative judgment of homosexuality" and "the media ignore or downplay unpleasant or inconvenient facts." And here's the kicker. Dreher says: "This is...why you have seen little, if any, reference in the mainstream media to the role male homosexual culture played in the Catholic sex-abuse scandal. Mainstream journalists are making conscious decisions to ignore it. When I arrived in Dallas in the summer of 2002 to cover the historic meeting of the Catholic bishops for National Review, I was asked to brief a correspondent for [neocon] Fox News who had been put onto the story at the last minute. When I got to the part about the role of male homosexuality in Catholic clerical culture, I told her she needed to speak to Michael S. Rose, who was at the conference [meeting], and whose terrific book Goodbye, Good Men was an important exposé of the so-called lavender mafia. The reporter shook her head and said the crew had orders from New York, from the top of the company, not to talk to him [Rose], and to stay off the homosexual thing. If Fox News...is spinning the news like that, what hope do you have that ABC, NBC, CBS, CNN, The New York Times, and other agenda-setting news media will be honest?"
Terug de "oude Mis"?
Sinds de Heilige Vader het als onderwerp van gesprekken met de kardinalen heeft gemaakt, gaan de geruchten dat reeds op 30 Maart een decreet zou ondertekend hebben dat een grotere vrijheid aan de Heilige Mis volgens het missaal van 1962 geeft, één van de voorwaarden van SSPX tot verzoening. Wait and see...
zondag, april 02, 2006
Johannes Paulus de Grote - In memoriam
“Aan de mensheid, die soms verloren lijkt en in de greep van de macht van het kwaad, egoïsme en angst, geeft de verrezen Heer als een gave Zijn liefde die vergeeft, verzoend en de geest van hoop terug opent. Het is de liefde die de harten bekeert en vrede geeft.” (Johannes Paulus II)
Abonneren op:
Posts (Atom)