Jaaroverzicht 2008

13 januari 2008: Paus Benedictus XVI celebreert H. Mis versus Deum in de Sixtijnse kapel


6 februari 2008: Terugkeer van het Romeins kazuifel


26 februari 2008: Priesterwijdingen in de forma extraordinaria in de Basiliek van Sint-Jan van Lateranen






Palmzondag 2008: De terugkeer van de pauselijke asterisk en de pauselijke ferula


Terugkeer van de witte, hermelijnen mozzetta


18 mei 2008: In Genua, de stad van kardinaal Siri, verkrijgt de ‘Mis in open lucht’ weer meer waardigheid


Sacramentsdag 2008: Terugkeer van de tongcommunie en knielbank (nu standaard voor de pauselijke liturgie)


Pinksteren 2008: Opnieuw Romeins kazuifel



6 mei 2008: De commissie Ecclesia Dei stelt dat seminaristen het recht hebben in de buitengewone vorm onderwezen te worden



29 juni 2008: Het nieuwe pallium wordt in gebruik genomen



10 juli 2008: Aartsbisschop Raymond Burke benoemd tot prefect van het SUPREMUM TRIBUNAL SIGNATURAE APOSTOLICAE





18 juli 2008-Sydney: Ook nieuw gefabriceerde ‘gothische’ kazuifels kunnen de gepaste sacraliteit uitdrukken



Oktober 2008: Eerste deel van het verzameld werk van Joseph Ratzinger, gewijd aan diens geschriften over de liturgie, verschijnt. In zijn nieuw geschreven inleiding zegt hij: "God boven alles. Waar de blik op God niet bepalend is, daar verliest alles zijn oriëntatie”




9 oktober 2008: Paus Benedictus XVI herdenkt de vijftigste verjaardag van het overlijden van Pius XII



17 oktober 2008: De termijn van “één of twee jaar” van noodzakelijke catechese van gelovigen inzake ‘pro multis’ (zie de brief van kardinaal Arinze, Prot. no. 467/05/L, gedateerd 17 oktober 2006) loopt af



29 november 2008: Het gebruik van verschillende pauselijke tronen (hier bij de eerste Vespers van de Advent 2008)



9 december 2008: Benoeming van kardinaal Antonio Cañizares Llovera tot nieuwe prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Sacramenten




24 december 2008: Het gebruik van het faldistorium

De hand van Mons. Guido Marini

Interview met Mons. Guido Marini

Enkele belangrijke passages:

Il Papa dalla loggia centrale della Basilica Vaticana, il ...
Il Papa dalla loggia centrale della Basilica Vaticana, il giorno di Natale, con la mozzetta e la stola. Niente piviale, mitria o pastorale, trattandosi di una benedizione solenne che non comporta un particolare rito liturgico. Mozzetta e stola, dunque.

Monsignor Guido Marini, chi sono stati i suoi maestri?
«Quando sono entrato in seminario era arcivescovo il cardinale Giuseppe Siri. Sono stato ordinato sacerdote dal cardinale Canestri. Sette anni come segretario di Canestri e sette col cardinale Dionigi Tettamanzi. Il cardinale Tarcisio Bertone mi ha nominato responsabile dell'ufficio scuola dell'arcidiocesi, direttore spirituale in seminario dove insegnavo diritto canonico. Poi cancelliere della curia e prefetto responsabile della cattedrale. Col cardinale Tettamanzi ho iniziato i primi passi come cerimoniere».
«Liturgia culmine della vita della Chiesa, tempo e luogo di rapporto profondo con Dio», come dice Benedetto XVI. Da dove le è venuto questo amore per la liturgia?
«È stato un amore giovanile nel senso che la mia vocazione ha le sue radici nella liturgia; l'amore per il Signore è stato anche l'amore per la liturgia come luogo d'incontro col Signore. A Genova poi c'è sempre stato un importante movimento liturgico».

Col Papa bavarese, stiamo assistendo ad una operazione di restyling liturgico o a qualcosa di più profondo?
«È qualcosa di più profondo nella linea della continuità, non della rottura. C'è uno sviluppo nel rispetto della tradizione».

Da quando è arrivato lei i cambiamenti o le correzioni ci sono stati. Alcuni impercettibili, altri più vistosi.
«Il cambiamento è diversificato. Uno è stata la collocazione del crocifisso al centro dell'altare per indicare che il celebrante e l'assemblea dei fedeli non si guardano, ma insieme guardano verso il Signore che è il centro della loro preghiera. L'altro aspetto è la comunione data in ginocchio dal Santo Padre e distribuita in bocca. Ciò per mettere in evidenza la dimensione del mistero, la presenza viva di Gesù nella Santissima Eucarestia. Anche l'atteggiamento, la postura sono importanti perché aiutano l'adorazione e la devozione dei fedeli».

Papa Benedetto è il primo Papa che non ha nel suo stemma la tiara. Ha cambiato il pallio del suo inizio di ministero apostolico ed ha abbandonato il caratteristico pastorale, dell'artista Scorzelli, donato dai milanesi a Paolo VI. Quel pastorale a forma di croce fu usato anche da Papa Luciani e da Giovanni Paolo II. Papa Ratzinger ha scelto una ferula. Una semplice croce.
«Come dice lei, il pastorale papale è la ferula, la croce senza il crocifisso, dando a questa un uso più consueto e abituale e non soltanto straordinario. Accanto a tale considerazione si è imposta una questione pratica: un pastorale più leggero e lo abbiamo trovato nella sacrestia papale».

Quando vedremo Papa Benedetto celebrare la messa in latino secondo il rito romano straordinario, quello di san Pio V? Il «motu proprio» io, personalmente, l'ho interpretato come un atto di liberalità, di apertura, non di chiusura.
«Non lo so. Molti fedeli si sono avvalsi di questa possibilità. Deciderà il Papa, se lo crederà opportuno».

Nella «Esortazione Apostolica» post-sinodale sulla liturgia, Joseph Ratzinger si è soffermato su tanti aspetti. Ha persino proposto che le chiese siano rivolte verso oriente, verso la città Santa di Gerusalemme. Lui, un anno fa, ha celebrato messa nella Cappella Sistina con le spalle rivolte al popolo. Chi glielo ha proposto?
«Gliel'ho proposto io. La Cappella Sistina è uno scrigno di tesori. Sembrava una forzatura alterarne la bellezza costruendo un palco artificiale, posticcio. Nel rito ordinario, questo celebrare "con le spalle rivolte al popolo", è una modalità prevista. Però sottolineo: non si voltano le spalle ai fedeli, bensì celebrante e fedeli sono rivolti verso l'unico punto che conta che è il crocifisso».

«Il Papa veste Cristo non Prada» si è letto addirittura su «L'Osservatore Romano». Il look di Benedetto XVI colpisce e intriga. Paramenti, mitre, croci pettorali, cattedre su cui siede, mozzette e stole. Siamo di fronte ad un Papa elegante. È una invenzione giornalistica?
«Già dire "elegante", nel linguaggio di oggi, sembrerebbe significare un Papa che ama aspetti esteriori, mondani. Un occhio attento avverte che c'è una ricerca che sposa tradizione e modernità. Non è la logica di un improponibile ritorno al passato ma è un riequilibrio fra passato e presente. È la ricerca, se vuole, della bellezza e dell'armonia, che sono rivelazione del mistero di Dio».

Cosa vedremo in Camerun e in Angola? Le liturgie africane sono pittoresche, popolari, dove c'è una totalità che si esprime anche con la danza, i tamburi. Lei sarà messo alla prova…
(Ride). «Solo adesso stiamo preparando il viaggio. Cercheremo di mettere insieme ciò che vale per tutti con le tradizioni locali. Con la sua sola presenza il Papa richiama la Chiesa, una, santa, cattolica. Troveremo la sintesi fra ciò che unisce la Chiesa sul rito romano e aspetti tipici, sensibilità culturali. Inculturazione della fede e della liturgia e dimensione universale».

La liturgia è un sedimentato, un patrimonio millenario. Il messale è intessuto di citazioni dalla Bibbia ai Padri della Chiesa dell'Oriente e dell'Occidente. Salmi responsoriali, orazioni o collette, il sacramentario che è la parte centrale della messa. È un patrimonio intoccabile. Ogni volta che c'è una celebrazione lei si consulta col Papa? Che tipo di comunicazione c'è?
«Molto semplice. Il Papa viene interpellato nelle cose rilevanti e prima di una celebrazione ha tutti i testi. Di solito, gli inviamo delle note scritte e lui risponde per iscritto, di suo pugno».

Come definirebbe Papa Benedetto XVI, lei che ha fortuna di stargli accanto?
«Unisce ad una eccezionale levatura intellettuale una grandissima semplicità e dolcezza. È un tratto caratteristico della sua figura spirituale e umana. È una realtà che verifico e tocco con mano. Il fatto di essere vicino al Papa, a questo Papa, è una grande grazia per il mio sacerdozio».


"Ab adversario mota quaestio, discendi existit occasio" (Sanctus Augustinus, De civitate Dei, 16, 11)

Sint-Thomas over het evangelie van de Onschuldige Kinderen

Uit de commentaar van Sint-Thomas van Aquino op het Mattheusevangelie

Waarom vlucht Jozef naar Egypte?
232 Maar waarom: VLUCHT NAAR EGYPTE; “Zegt Psalm 18, 15 niet: De Heer is mijn steun en verlosser. Maar men moet weten dat hij vlucht om drie redenen. Ten eerste om zijn mensheid te tonen; immers zoals zijn godheid getoond is geworden door de ster, zo wordt zijn mensheid aangeduid door de vlucht. Fil. 2, 7: Gelijk geworden aan de mensen. Ten tweede omwille van het voorbeeld; immers, hij toont bij wijze van voorbeeld wat hij geleerd heeft door het woord, zoals later staat geschreven 10, 23: Indien men u vervolgt in een stad, vlucht naar een andere stad. Ten derde omwille van het mysterie; immers, zoals hij wilde sterven om ons terug te roepen uit de dood, zo ook heeft hij willen vluchten om diegenen terug te roepen die van zijn aangezicht wegvluchten door de zonde, Psalm 138, 7: Waar zal ik gaan om uw geest te ontvluchten? U bent daar.
233. Maar waarom de voorkeur voor Egypte, eerder dan welk ander land? Men moet zeggen dat dit het geval is omwille van twee redenen. De eerste is dat het eigen is aan God om zich zijn barmhartigheid te herinneren te midden van de woede (Ha 3, 8). Immers, de Heer was woedend jegens de Egyptenaren die de zonen van Israël vervolgden, omdat de zonen van Israël de eerstgeborenen van God waren. Daarom was het hen toegestaan om eer te brengen aan de eerstgeborene, Jes. 19, 1: Gezeten op een lichte wolk komt de heer naar Egypte, etc.; Het volk dat ronddwaalt in het donker, ziet een helder licht. Over hen die wonen in een land vol duisternis gaat een stralend licht op.; Joh. 1, 14: Wij hebben zijn heerlijkheid gezien, de heerlijkheid van de enige Zoon van de Vader, vol van genade en waarheid.
234. De tweede reden is dat Hij zelf het donker in Egypte had doen intreden. Hij wilde Egypte dus als eerste verlichten. Daarom deed Jozef er goed aan naar daar te vluchten, Jes. 9, 2: Het volk dat ronddwaalt in het donker, ziet een helder licht. Over hen die wonen in een land vol duisternis gaat een stralend licht op. Men dient op te merken dat indien iemand de zonde wil vluchten, hij eerst de luiheid moet uitdrijven, Ef. 5, 14: Ontwaak, slaper, sta op uit de doden en Christus zal over u stralen. Ten tweede moet hij het vertrouwen van de moeder en de zoon ontvangen, d.w.z. Christus, Si 24, 25: In mij bevindt zich alle levenshoop en deugd. Ten derde moet hij de zonde ontvluchten met de hulp van de moeder en het kind, Psalm 54, 8: Zie, al vluchtend heb ik mij verwijderd en heb verbleven in de eenzaamheid.

Het martelaarschap van de Onschuldige Kinderen
245. Men vraagt zich af hoe, aangezien zij [de onschuldige kinderen] geen vrij wil bezaten, men kan zeggen dat zij gestorven zijn voor Christus. Maar, er wordt gezegd in Joh. 3, 17: God heeft zijn Zoon niet in de wereld gezonden om de wereld te veroordelen maar opdat de wereld zou gered worden door Hem. Immers, God zou nooit toelaten dat zij gedood zouden worden indien dit niet voor hen nuttig zou zijn geweest. Zo zegt Augustinus dat het hetzelfde is te twijfelen dat hun moord voor hen nuttig was, als twijfelen dat het doopsel nuttig is voor kinderen. Immers, zij hebben geleden als martelaren en hebben, al stervend, Christus beleden, alhoewel dit niet door middel van het woord gebeurd is. Apoc. 6, 9: Ik zag onder het altaar de zielen van hen die vermoord waren vanwege het woord van God.

(Volgens sommige theologen is deze passage toepasbaar op de vraag wat het statuut is van geaborteerde kinderen, nl. zij zijn, minstens impliciet, als martelaar voor Christus gestorven)

"Scripturae non in legendo sunt, sed in intelligendo" (Sanctus Hilarius Pictaviensis)

Een toptheoloog

Op 24 oktober 2008 publiceerden wij een lijst van toptheologen van de Lage Landen, als antwoord op de Nederlandse krant Trouw.
Op nr. 3 stond Prof. Dr. H. Tercic pr. (°1956-Eygelshoven-Hasselt): Newman-kenner en origineel systematicus.

Het leek ons nuttig om een selectie uit zijn bibliografie hier te presenteren:

BOEKEN

•Het uur van zijn verheffing : meditaties over het Paasmysterie, Halewijn, Antwerpen, 2006, 98 pp.

•Reik ons Uw hand : meditaties voor de veertigdagentijd en Pasen, Halewijn, Antwerpen, 2002, 2003², 208 pp.

•Mee-bewegen met God : essay over de drie-ene God, Altiora, Averbode, 2000, 111 pp.

•Uitziend naar Uw komst : meditaties voor de advent en Kerstmis, Halewijn, Antwerpen, 1997, 200 pp.

•Hoeksteen en struikelblok : een christologische schets, Altiora, Averbode, 1997, 112 pp.

•Hij is de weg voor ons gegaan : kruiswegen voor persoonlijke overweging, Altiora, Averbode, 1997, 63 pp.

•Philippus Neri : liefde overwint angst, Altiora, Averbode, 1995, 210 pp. (Italiaanse en Poolse vertalingen: Filippo Neri, l'amore vince ogni paura, Roma, 2000) en Poolse (Filip Neri, Miłość zwycięża wszelkie lęki)

ARTIKELS

•Groeien tot de ‘volle maat’. Kiezen voor de ‘volle maat’. in: Kardinaal John Henry Newman. Gids in het post-seculiere labyrint, Uitgave van de Sint Nicolaas Academie. Colomba, Oegstgeest 2008, Uitgave van de Sint Nicolaas Academie. Colomba, Oegstgeest 2008, pp. 73-90.

•Al het mijne is van U. Over plaatsvervanging en plaatsvervangend lijden, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 2008/5, pp. 387-404

•Jezus van Nazareth, Joseph Ratzinger, Benedictus XVI. Een boek om 'Amen' tegen te zeggen, Samen 2007 (7), pp. 15-17

•De gelovige visie op de dynamiek van het conflict in Newmans denken, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 2007/5, pp. 434-447

•Offer van dank, verzoening en gemeenschap , Theologische reflecties over het offerkarakter van de Eucharistie, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 2006/5, pp. 366-382

•Leven wil belijden, belijden wil verstaan, in: T. Merrigan, e.a., Triniteit - een kruis erover? : nieuwe perspectieven op een oeroude christelijke doctrine, Halewijn, Antwerpen, 2006

•De religieuze dans als theologisch en liturgisch-spiritueel thema. Een verkenning, Collationes, 2004(2), pp. 173-191

•Over de noodzaak van een oecumenische geest, Samen, 2004 (1), pp. 10-11

•Zalig de barmhartigen: Pater Valentius Paquay, Samen, 2003 (8), pp. 181-182

•Nieuwe encycliek ook geestelijk testament van paus. Eucharistie als bron en hoogtepunt van ..., Tertio, 2003 (168), p. 6

•De drie-ene God: nieuwtestamentische belijdenis, Aggiornamento, 2002 (4), pp. 255-265

•Veranderen om jezelf te worden ‘Growth the only evidence of life’. Collationes 31 (2001) 301 - 320.

•De Drie-ene God, Aggiornamento, 2001(2), pp. 108-121

•De Triniteit als monothëistische Godsbelijdenis, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 2000/2, pp. 87-102

•Gisbert Greshake ‘Der Dreieine Gott’. Een kritische evaluatie, in: Collationes 30 (2000), pp. 203-209.

•Een onfeilbare kerk met falende gelovigen. Kanttekeningen bij herinnering en verzoening, Tertio, 2000 (5), p. 14

•Theologen en filosofen: verantwoord verder denken, Samen, 2000 (5), pp. 110-111

•Wij geloven en weten dat Gij de Heilige Gods zijt (Joh. 6, 69). Over openbaring en ervaring als bron van kennis van Christus, in: Emmaus 30 (1999), pp. 12-19.

•Volksvroomheid en bedevaart, Zacheus, 1999-2000(3), pp. 91-96

•Newmans “depressie”: Over de inzinking van een toekomstig kardinaal …en wat eruit te leren valt: Collationes 28 (1998) pp. 151-177.

•Het moeizame ambt van de eenheid , Newmans visie op het drievoudige ambt toegepast op het ambt van de paus, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift, 1998/4, pp. 302-316

•Doordenken is door-denken. Newmans visie op de dynamiek van de ontwikkeling van het dogma als uiting van de vitaliteit van de Kerk: Collationes 25 (1995) pp. 387-410.

•Het gesprek der harten , Over de rol van de objectiviteit als alteriteit in de leer en de spiritualiteit van J. H. Newman, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift, 1994/3, pp. 181-197

•Juist leren vragen, juist leren denken. , De noodzaak van de antropologische bezinning in het denken van J.H. Newman, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 1993/4, pp. 299-311

•Incarnatorische genade en menselijke expressie , Aanzetten tot een denkvorm inzake liturgie, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift, 1993/3, pp. 174-191

•Een praktische handleiding voor het 'Petrus-ambt' : Newman over het pausschap, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 1991/3, pp. 200-213

•De bekeringen van Newman: omdat de waarheid verplicht. Emmaus 21/3 (1990) pp. 81-93.

•St. George-in-the-East of hoe een parochie tot slagveld werd: Rellen in een victoriaanse parochie door de invoering van het ritualisme. Munire Ecclesiam, ed. J. Laarhoven e.a., Maastricht, 1990, pp. 277-287.

•Principiële beschouwingen bij het thema volksdevoties en liturgie, in: Tijdschrift voor Liturgie 73 (1989), pp. 199-214.

•Groeien tot 'de volle maat', kiezen voor de 'de volle maat' : Het verschijnsel crisis in de Kerk geduid vanuit het denken van J. H. Newman, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift, 1987/6, pp. 428-443

•Eén Kerk vanaf het begin : De functie van de Joden in de heilsgeschiedenis volgens J. H. Newman, Communio. Internationaal katholiek tijdschrift 1986/2, pp. 122-135

•In Geest en Lichaam. Aantekeningen uit een onderzoek naar de verhouding tussen spiritualiteit en liturgie bij pastores en een bezinning daarop, in: Tijdschrift voor Liturgie 67 (1983) pp. 228-233.


Ceterum censeo quod philosophia veritatem quaerit, theologia invenit, religio possidet

Vatican II: Rupture ou continuité? Les herméneutiques en présence

Onder deze titel zal op vrijdag 15 en zaterdag 16 mei 2009 te Toulouse een congres georganiseerd worden door het Institut Catholique de Toulouse, de Revue Thomiste en het Institut Saint-Thomas d'Aquin.
De aankondiging bevat de volgende tekst:
Notre colloque se propose de réfléchir sur la manière dont le courant théologique issu de saint Thomas d'Aquin peut concourir à une réception de Vatican II qui honore le concile comme un acte de Tradition vivante. Il s'agit de souligner à la fois l'aspect « mémoire » et l'aspect « nouveauté » de cet enseignement majeur du Magistère au XXe siècle. C'est l'exigence que le pape Benoît XVI indiquait aux théologiens dans son discours à la Curie romaine du 22 décembre 2005 quand il proposait de distinguer l'« herméneutique de la continuité » et l'« herméneutique de la rupture ».

Het programma is als volgt:
Vendredi 15 mai (matin)
Introduction et historiographie
T.-D. Humbrecht, o.p. : Interpréter l'herméneutique
A. Laffay, o.p. : Vatican II et le journal La Croix
H. Donneaud, o.p. : Les choix herméneutiques de la revue Concilium
L. Perrin : La réception de Vatican II par l'École de Bologne

Vendredi 15 mai (après-midi)
Théologie fondamentale et dogme
G. Narcisse, o.p. : Herméneutique de la Tradition
E. Durand, o.p. : Intégration de l'histoire dans l'énoncé dogmatique
F. Frost : Développement dogmatique et herméneutique
F. Daguet, o.p. : Le dialogue interreligieux

VENDREDI SOIR : Conférence publique de J.-M. Garrigues, o.p.
Vatican II et la liturgie : l'Église comme sujet intégral de la liturgie

Samedi 16 mai (matin)
Théologie morale
L.-T. Somme, o.p. : La conscience morale à Vatican II et dans le magistère postérieur
J. d'Amécourt, o.p. : Dignitatis humanae, continuité ou rupture ?
M.-B. Borde, o.c.d. : La relation Église-société civile à Vatican II
C. Morerod, o.p. : Le dialogue œcuménique, témoin des options herméneutiques

Vendredi 15 mai (après-midi)
Théologie fondamentale et dogme
G. Narcisse, o.p. : Herméneutique de la Tradition
E. Durand, o.p. : Intégration de l'histoire dans l'énoncé dogmatique
F. Frost : Développement dogmatique et herméneutique
F. Daguet, o.p. : Le dialogue interreligieux

Samedi 16 mai (après-midi)
Options d'interprétation
B.-D. de La Soujeole, o.p. : Vocabulaire et notions à Vatican II et dans le magistère postérieur
F.-X. Putallaz : De certains présupposés philosophiques aux choix herméneutiques
Conclusion du colloque par E. Perrier, o.p.

MEER INFORMATIE


"Nihil innovetur nisi quod traditum est" (Cyprianus, Epist. 74, 1, 2)

Hervorming van de hervorming

Monsignor Guido Marini annuncia importanti novità per le cerimonie presiedute dal Papa. Lees hier het volledige commentaar.
Meer informatie over de Kalenda


Ceterum censeo quod omnes tangit, ab omnibus tractari debet

New publication by Dutch Thomist Leo Elders

The internationally renowned Dutch Thomist philosopher and theologian Leo J. Elders s.v.d. has published a new book: Conversaciones teológicas con Santo Tomás de Aquino
The book is the first volume of his collected essays. This volume contains 27 of his studies on the theology of St. Thomas Aquinas. A second volume with his philosophical studies is being prepared.

The book contains the following essays:

Part 1: Santo Tomás y la Sagrada Biblia
Inspiración y Revelación según santo Tomás de Aquino
Santo Tomás, Magister in Sacra Pagina
El comentario de Santo Tomás de Aquino sobre el libro de Job
La actualitad de la carta de San Pablo a los Romanos según la “lectura super ep. ad Romanos” de Santo Tomás de Aquino
Tomás de Aquino, comentador de San Pablo

Part 2: Estudios teológicos
El ascendiente de categorías filosóficas sobre la expresión de la fe
Santo Tomás y los Padres de la Iglesia
La teología de Santo Tomás de la imagen de Dios en el hombre
La significación de la Paternidad de Dios en la teología espiritual de santo Tomás de Aquino
La cristología de la Suma contra los Gentiles
El juicio final en la teología de santo Tomás de Aquino
La Ley Nueva es la gracia del Espíritu Santo
Las raíces del amor divino a la vida según Santo Tomás de Aquino
Evangelium vitae y la doctrina de santo Tomás de Aquino
Santo Tomás y la Evangelización de las Gentes
Vida activa y vida contemplativa segun Santo Tomás de Aquino
La doctrina de Santo Tomás en la evangelización de América

Leo J. Elders, Conversaciones teológicas con Santo Tomás de Aquino, Ediciones del Verbo Encarnado, San Rafael, Mendoza, 2008, 408 p.; 21x14 cm.
ISBN 978-987-9438-13-8

Pius XII - 1956

"Aan deze beschouwingen moeten Wij enkele opmerkingen toevoegen over het tabernakel. Zoals Wij zo-even zeiden: „De Heer is in zekere zin groter dan het altaar en het offer", zouden Wij nu kunnen zeggen: „Is het tabernakel, waar de Heer woont, die te midden van zijn volk is neergedaald, hoger dan het altaar en het offer?". Het altaar wint het van het tabernakel, omdat men er het offer des Heren op draagt. Het tabernakel bezit ongetwijfeld het „Sacramentum permanens"; maar het is niet een „altare permanens', omdat de Heer zich alleen maar op het altaar als offer opdraagt gedurende de viering van de H. Mis, maar niet na of buiten de H. Mis. In het tabernakel is hij daarentegen zolang aanwezig als de geconsacreerde gedaanten voortduren, zonder zich evenwel voortdurend te offeren. Men heeft het volste recht onderscheid te maken tussen de offerande van het Misoffer en de „cultus latreuticus", die de in de Eucharistie verborgen God-Mens wordt gebracht. Een beslissing van de H. Congregatie van de Riten, gedateerd 27 juli 1927, beperkt de uitstelling van het H. Sacrament gedurende de Mis (Acta Ap. Sedis, a. 19, 1927, pag. 289) tot het minimum; maar ze wordt gemakkelijk verklaard door de zorg om gewoonlijk de offerdaad en de cultus van eenvoudige aanbidding gescheiden te houden, opdat de gelovigen duidelijk het eigen karakter zullen begrijpen.
Toch is het bewustzijn van de eenheid belangrijker dan dat van deze verscheidenheid: het is één en dezelfde Heer, die op het altaar wordt geslachtofferd en in het tabernakel wordt vereerd en van daaruit zijn zegeningen verspreidt. Als men er goed van overtuigd was, zou men menige moeilijkheid vermijden,- men zou zich ervoor wachten om de betekenis van het een ten nadele van het ander te overdrijven en zich te verzetten tegen de besluiten van de H. Stoel.
Het Concilie van Trente heeft uitgelegd, welke; zielsgesteltenissen men moet hebben jegens het Heilig Sacrament: „Si quis dixerit, in sancto Eucharistiae sacramento Christum Unigenitum Dei Filium non esse cultu latreutico, etiam externo, adorandum, atque ideo nec festiva peculiari celebritate venerandum, neque in processionibus, secundum laudabilem et universalem Ecclesiae sanctae rituum et consuetudinem, sollemniter circumgestandum, vel non publice, ut adoretur, populo proponendum, et ejus adoratores esse idololatras: anathema sit” (Conc. Trid. Sessio XIII, can. 6).[Indien iemand zegt dat in het heilige sacrament van de Eucharistie, Christus, de ééngeboren Zoon van God, niet dient aanbeden te worden, zelfs uitwendig, met de cultus latriae; en dat Hij dus noch vereerd dient te worden met een bijzonder feestelijke viering, noch feestelijk in processies dient rondgedragen te worden, volgens de lofwaardige en universele rite van de heilige Kerk; of niet publiek aan het volk ter aanbidding dient voorgehouden te worden en dat Zijn aanbidders afgodendienaars zijn, a.s.] Si quis dixerit, non licere sacram Eucharistiam in sacrario reservari, sed statim post consecrationem necessario adstantibus distribuendam, aut non licere, ut illa ad infirmos honorifice deferatur: anathema sit” (Conc. Trid. l.c., can. 7). [Indien iemand zegt dat het niet toegestaan is dat de heilige Eucharistie bewaard wordt in het heiligdom, maar dat het dadelijk na de consecratie moet uitgedeeld worden aan de aanwezigen; of dat het niet toegestaan is dat het met eer naar de zieken wordt gebracht, a.s.] Wie deze leer van harte aanvaardt, denkt er niet aan objecties te formuleren tegen de aanwezigheid van het tabernakel op het altaar. In de Instructie van het Heilig-Officie „De arte sacra" van 30 juni 1952 (Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, p. 542-546), dringt de Heilige Stoel onder andere op dit punt aan: „Districte mandat haec Suprema S. Congregatio ut sancte serventur praescripta canonum 1268, par. 2 et 1269, par. 1: „SSma Eucharistia custodiatur in praecellentissimo ac nobilissimo ecclesiae loco ac proinde regulariter in altari maiore, nisi aliud venerationi et cultui tanti sacramente commodius et decentius videatur.... SSma Eucharistia servari debet in tabernaculo immovibili in media parte altaris posito" [Deze Hoogst Heilige Congregatie verordent dat de heilige voorschriften van canons 1268 § 2 en 1269 § 1 getrouw dienen te worden nageleefd : “De Allerheiligste Eucharistie dient bewaard te worden in de meest uitgelezen en eerbiedwaardige plaats in de kerk en daarom als regel in het hoofdaltaar tenzij een ander meer geschikt en gepast lijkt voor de verering en de eredienst voor dit zo groot sacrament … De Allerheiligste Eucharistie moet bewaard worden in een onbeweeglijk tabernakel, geplaatst in het middendeel van het altaar] (Acta Ap. Sedis l.c.,p. 544).
Het gaat niet zozeer om de materiële aanwezigheid van het tabernakel op het altaar als wel om een tendens, waarop Wij uw aandacht zouden willen vestigen, die van een mindere achting voor de tegenwoordigheid en de werking van Christus in het tabernakel. Men stelt zich tevreden met het offer van het altaar en men vermindert het belang van Degene, die het voltrekt. Welnu, de persoon van de Heer moet het centrum van de eredienst innemen, want deze verenigt de betrekkingen van het altaar en het tabernakel en geeft er de betekenis aan.
Vooreerst stelt de Heer zich door het offer van het Altaar tegenwoordig in de Eucharistie en Hij is in het tabernakel slechts als „memoria sacrificii et passionis suae". Het tabernakel van het altaar scheiden is het scheiden' van twee dingen, die door hun oorsprong en hun aard verenigd moeten blijven."

Ceterum autem placet hic opinionem: "In Eucharistia celebranda non nos invicem spectamus, sed Christum, qui est Oriens et Salvator noster"

He's got it!

Sebastiaan Benders, a seminarian at the SJC in 's-Hertogenbosch, has written a penetrating analysis of the Catholic life in many parts of the Netherlands, fittingly entitled 'The Scourge of Satan'. Of course, we pray that the zeal, with which he has written this piece, will Deo adiuvante be continued during his Deo volente priestly years. Congratulations!



Ceterum autem censeo, Missam extraordinariam esse promovendam

Catholics, come home!

Meer info op www.catholicscomehome.org



Ceterum autem censeo, Missam extraordinariam esse promovendam