“In de aardse liturgie hebben wij door een voorsmaak deel aan de hemelse, die gevierd wordt in de heilige stad Jeruzalem, waarheen wij als pelgrims op weg zijn, waar Christus zetelt aan de rechterhand van Gods, als bedienaar van het heiligdom en van de ware tabernakel; met heel de menigte der hemelse legerscharen zingen wij het loflied van heerlijkheid voor de Heer; terwijl wij de gedachtenis van de heiligen vereren, verhopen wij een aandeel en gemeenschap met hen; wij verwachten als Heiland onze Heer Jezus Christus, totdat Hij, ons leven, Zelf verschijnt en ook wij met hem verschijnen in heerlijkheid.”
Is dit wat Benedictus XVI bedoelde toen hij schreef:
“Het vermogen om van de nieuwe communicatiemiddelen gebruik te kunnen maken is niet zozeer noodzakelijk om bij de tijd te blijven, maar veeleer om het voor de onbegrensde rijkdom van het Evangelie mogelijk te maken uitdrukkingsvormen te vinden, die in staat zijn om het verstand en het hart van alle mensen te bereiken.” (Benedictus XVI, 24 januari 2013, Boodschap voor de 47ste Wereld Communicatie dag)
Of heeft de Kerk inmiddels een nieuwe vorm van concelebratie ontdekt?
In deze context zijn de profetische woorden van aartsbisschop en later kardinaal Pierre-Paul Philippe OP, secretaris van de Congregatie voor de Religieuzen tijdens Vaticanum II belangrijk.
Over de concelebratie schrijft hij:
"Timendum igitur esset ne sacerdotes magis attenderent ad unionem inter se et cum Episcopo vel cum Superiore religioso, quam ad unionem singulorum cum Christo Sacerdote".
"Nunc vero, si habitualiter multi sacerdotes concelebrarent, timendum esset ne paulatim minus conciperent se esse 'alter Christus', neve apud eos deflueret debita pietas eucharistica." (Acta et documenta Concilio Oecumenico Vaticano II apparando, series II (Preparatoria), Vol. II Pars III, p. 128-129)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten