maandag, februari 09, 2009

Toen alles nog zo eenvoudig was: een nostalgische beschouwing

Waar is de tijd naartoe toen alles nog zo eenvoudig, zo helder was. Er was werkelijk een tijd waarin het glashelder was. De autoritaire Kerk, het Vaticaan, Rome, gevangen in de duistere middeleeuwen, onderdrukt, vervolgt, verstoot en excommuniceert. Wij echter, die volgens de geest van het Evangelie leven, een geest die niets anders is dan de geest van de medemenselijkheid, de geest van de Verlichting, de geest van Vaticanum II, wij echter omarmen iedereen; iedereen is bij ons welkom; wat men ook doet of nalaat, wat men ook gelooft, kom maar in de kring! One big, happy family!

Wat een verrassing wanneer één man dit moderne wereldbeeld op zijn kop zet! De ‘verlichte’ denkers in de wereld en in de Kerk hebben plots geen referentiepunt meer, alles wordt grijs en grauw. Ongehoord! Betekent dit dat ons wereldbeeld, gebouwd op de fundamenten van Inquisitie, boekverbranding, slavernij en morele indoctrinatie, de steunpilaren van de Kerk, op los zand komt te staan. Hoe is het ‘in Godsnaam’ mogelijk dat onze Ratzinger, onze Rottweiler, onze Pantzer Kardinal, onze hedendaagse Grootinquisiteur, aan wie wij alles ontlenen wat wij zijn, ons nu in de steek laat? Waar haalt hij het recht om onze zorgvuldig geconstrueerde identiteit met één enkele pennentrek af te nemen? Ratzinger is werkelijk een genie maar dan een duivels genie want in zijn eentje heeft hij de grootste misdaad uitgevonden, als bekroning van zijn andere misdaden tegen de mensheid: hij heeft een excommunicatie kwijtgescholden!

De Kerk, het pausdom dat wij bevechten is niet meer. Plots staan Kerk en paus achter de evangelische barmhartigheid, plots dwaalt de geest van het evangelie toch rond in de wereldlijke paleizen van het Vaticaan, plots bevindt er zich onder de lagen van zijde en brokaat toch een hart, vol van mededogen!

Dit is onaanvaardbaar! Alles wat wij waren, ligt nu aan duigen! Met één pennentrek, lijden wij nu aan MS: multiple schizofrenie! Is Ratzinger de Rottweiler of de Goede Herder die op zoek gaat naar het verloren schaap en de andere schapen achterlaat? Is Ratzinger de Pantzer Kardinal of toch een man van mededogen? Is Ratzinger de Grootinquisiteur of barmhartige vader? Hoe durft hij onze kinderlijke eenvoud af te nemen?!

…..

Maar daar is de clown, de hofnar! Oef, wij dachten eventjes dat alles waarin wij geloofden, slechts een zelfverzonnen schim bleek te zijn! En zelfs al is Ratzinger inderdaad geen Rotrweiler, dan is en blijft hij toch een Nazi, een negationist. Oef, dat was op het nippertje! Wij hadden toch gelijk; zie je wel; ik heb het altijd al gedacht! En er is inderdaad niets veranderd want zoals voorheen kunnen we op talloze vrienden binnen en buiten de Kerk rekenen om hem, die de durf had om zelf van de schandpaal te komen, snel terug eraan te nagelen! En het beste teken dat er niets veranderd is, ligt in het feit dat zij toch niet gaan inzien dat onze strategie compleet contradictorisch is, compleet ingaat tegen alles waar wij voor staan, in feite een kniebuiging is aan de Kerk die wij bestrijden. Maar het doel heiligt de middelen. En dus eisen wij datgene waarvan wij de Kerk altijd beschuldigd hebben: wij eisen ontslagen, excuses, veroordelingen, excommunicaties.

De rust is hersteld, de mist is opgetrokken: de paus is weer alles wat wij willen dat hij is. Leve de eenvoud, leve het vooroordeel (maar zeg dit niet verder: zeg dat het een historische waarheid is, als je voldoende Angela’s, Stijn's en Harrie’s dit laat zeggen, geloven ze het wel)

Geen opmerkingen: