In het voorwoord van het te verschijnen boek True Development of the Liturgy van de hand van Nicola Giampietro (Italiaans origineel: Il Card. Ferdinando Antonelli e gli sviluppi della riforma liturgica dal 1948 al 1970) schrijft aartsbisschop Ranjith, secretaris van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst over de hervorming van de liturgie:
“Sommige praktijken waaraan Sacrosanctum Concilium nooit had gedacht, werden toegestaan in de liturgie, zoals de Mis versus populum, Heilige Communie in de hand, het volledig opgeven van het Latijn en de Gregoriaanse gezangen ten voordele van de volkstaal en liederen en hymnen die weinig ruimte laten voor God en de uitbreiding, verder dan de redelijke grenzen, van de mogelijkheid tot concelebratie bij de H. Mis. Er was tevens de sterke misinterpretatie van het principe van ‘actieve participatie.’”
Over de perceptie van een breuk met het verleden schrijft hij:
“Fundamentele begrippen zoals offer en verlossing, missie, verkondiging en bekering, aanbidding als een integraal element van Communie en de noodzaak van de Kerk voor het heil; al deze werden aan de zijlijn geplaatst terwijl dialoog, inculturatie, oecumene, Eucharistie als Maal, Evangelisatie als getuigenis, etc. belangrijker werden. Absolute warden werden misprezen.”
Over het werk van het Consilium dat o.a. de Novus Orde voorbereidde, zegt hij:
“Een overdreven zin voor de oudheid [Origineel: antiquarianism], antropologisme, verwarring van de rol van de gewijden en niet-gewijden, een eindeloze mogelijkheid voor experimenten en inderdaad, de neiging om neer te kijken op sommige aspecten van de ontwikkelingen van de liturgie in het tweede millenium, werden steeds meer zichtbaar bij sommige liturgische scholen."
Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten